Roman van den riddere metter mouwen.

Ridder met de mouwen.

 

uit; http://www.dbnl.org/tekst/_rid001ridd01_01/

Geschreven en vertaald door Nico Koomen.

Klik hier voor de index.

 

99 XXX.

 

Een begin vanden riddere metter mouwen.

 

Ons vertelt die aventure,

Dat coninc Artur op dese ure

Hilt een hof soe overgroet

In die stat te Kardeloet,

14585Recht op enen tsinxendach,

Dat men nie gelijc des ne sach.

Die coninc hi droech crone doe,

Entie coninginne mede alsoe.

Daer was menech riddere te hove

14590Stoute ende van goeden love.

Die coninc hadde oec doen maken

Roet samijt ende scarlaken

Mantel ende roc vif hondert paer,

Vol hermerijns wit ende claer,

14595Ende dor op blau sindael dorhouwen.

Daer waren ridderen ende joncfrouwen

Met diren clederen ende met goeden

Geaetsemeert, die hen wel stoeden.

Daer waren vijfdusent ridders snel,

14600Van prise goet, wetic wel.

Doe ginc die coninc messe horen

Met menegen riddere ut vercoren.

Erec ende Ydier, wet vor waer,

Gingen vorden coninc daer

14605Met tween guldinen roeden,

Ende weerden die te bi stoeden.

Ydiers vader hiet coninc Verminc:

Erecs vader was Lac die coninc;

Dese waren edel ende rike.

14610Die coninginne dire gelike

Volgede na met sconen joncfrouwen:

Vierwerf .xx. mochtmer scouwen,

Die alle gecleet sierlijc sijn

Met diren clederen sidijn.

14615Der coninginnen leide Walewein

Ende Perchevael in dat plein;

Ende Lanceloet ende Ductalas

Leetden Claretten, sijt seker das.

Dus heeft men messe begonnen daer.

14620Men sanc met noten scone ende claer.

Ende doen die dienst was gedaen

Brachtmen water ende ginc dwaen.

Daer was ten etene gedient wale....

Wal soude daer af lange tale.

14625Elc hadde daer sijn gevoech

Dies hi wilde, ende meer dan gnoech.

Doen terde gerechte daer was geten

Swoer die coninc ende liet daer weten

Datmen niet soude eten vord

14630Eer daer niemare ware gehord,

Noch scoenlaken werd op gedaen.

Ende niet lange daerna saen

Quam een bode met haestecheden

Al tote vore die zale gereden:

14635Hi beette neder, ende sijn paert

Hielt een knape. Hi ginc ter vaerd

Vorden coninc ende groetten met sinne,

Ende daerna die coninginne.

Hi seide hi brachte ene niemare,

14640Die hen liver comen ware

100 "Bi enen anderen dan bi mi."

Doe sprac die coninc: "Segt mi wat si,

Want ic moet ene niemare weten

Eer hier heden werd volgeten."

14645Doen seide die knape met droven mode:

"Here, Tristram die goede

Es doet: ic litene opten vloer

Licgen doen ic henen voer.

Ysauden minne, sijns oems wijf,

14650Heeft genomen sijn lijf,

Ende si es oec om sinen wille doet.

Marcus sijn oem heeft rouwe groet,

Beide om hem ende om hare,

Here, uwen orlof. ic vare,

14655Ic moet elre boetscap dragen."

Doen hoerdemen sere clagen

Beide heren ende oec vrouwen,

Die coninginne sprac met rouwen:

"Here, gereit u, vaert ten like."

14660Artur seide doe: "Sekerlike,

Ic sout harde node laten."

Hi bat doe alle die daer saten

Dat si met hem souden varen.

 Si gereiden hen alle sonder sparen;

14665Ende die coninc es vore gereden,

Daer hem menech volgede ter steden.

Die dach was scone ende claer,

Die vogle songen oppenbaer.

Doen hi niet verre was gereden

14670Quam een knape van sconen leden

Ridende op een dravende part.

Doen hi der liede geware ward

Vrachdi: wie die here ware?

Men seit hem al oppenbare

14675Dat Artur ware die coninc.

Die knape voer na dese dinc

Tote Arture ende groettene daer naren

Ende alle die met hem waren.

Doe sprac hi: "Edel coninc fijn,

14680Hoe gerne soudic riddere sijn

Van uwer hant, mochtet wesen."

Die coninc antwerde hem na desen:

"Vrient, ic ben nu haestech sere;

Vaerd te Kardoel: alsic kere,

14685Dat snieme sal sijn, sonder waen,

Ic sal u riddere maken saen."

"Dat lone u God," sprac hi daernaer,

Ende bevalse Gode alle daer,

Ende es gereden met haesten groet

14690Alte hant tote Cardeloet,

Ende beette ende ginc in die zale.

Sin part was ontfangen wale,

Want daer waren gersoene gereet,

Die niet el en daden, Godweet.

14695Die knape groette die coninginne

Entie joncfrouwen met soeten sinne.

Doe seide die knape: "Ic gemoette hier bi

Minen here den coninc vri,

Die mi hiet beiden om die saken,

14700Dat hi mi riddere soude maken

Scire alse hi weder quam."

Die coninginne seide: "In Goeds name."

Daer si dus spraken hordense daer uut

Van ere joncfrouwen groet geluut.

14705Die coninginne sach udewaerd gereet,

Ende sach waer een riddere reet:

Ene geessele haddi in die hant mede,

Daer hi groet leet met dede

Ere joncfrouwen, die riep: "O wach."

14710Dire hi gaf menegen slach.

Si riep: "Arme, dit motic gedogen."

Hi sloechse dat haer dbloet int ogen

Quam geronnen. Doen sach si saen

Waer die coninginne was gestaen

14715Tere vinstren om udewaerd sien.

Si sprac der coninginnen ane mettien:

"Ay coninginne, wel edele vrowe,

Ontfarme u hier van minen rouwe,

Die mi dese riddere nu doet."

14720Die coninginne ginc metter spoet

Daer her Keye siec lach,

Ende clagede hem dit doe sine sach,

Hoe een riddere ene joncfrouwe

Sere mesvord, "die mi op trouwe

14725Bat dat icse bescudden dade.

Nu ben ic sere tenden rade;

Hiers geen riddere te hove niet."

Keye seide: "Gaet ende besiet

Oft die knape die daer quam nu

14730Riddere wilt werden hier doer u:

Hi saelt harde gerne doen,

Hine si van quaethede ontfloen."

Die coninginne ginc thant daer naer

Ende bat hem riddere te werdene daer

14735Ende dat hi die joncfrouwe bescudden vare,

Die hi daer sach in groten mesbare.

Die knape sprac doe: "Edele vrouwe,

Dat doe ic gerne, semmine trouwe.

Tirst dat ic riddere ben gedaen,

14740Ende ors ent wapene, ic volge hem saen."

Die coninginne was blide des,

Ende dedene wapenen, sijt gewes,

Met goden wapenen ende dire.

Daerna deet si bringen scire

14745Enen swerten wapenroc saen

Van sindale. Doe quam gegaen

Een knecht ende brachte een ors snel,

Verdect ende gebreidelt wel:

Her Keye lenet der coninginnen.

14750Een swaerd brachtmen hierenbinnen,

Een dat beste dat daer was:

Die coninginne, sijt seker das,

Gordet hem, ende sprac hem an:

"Nu vaerd. God maec u goet man."

14755Doe quam Clarette gegaen

Ute ere cameren ende gaf hem saen

Ene witte mouwe, ende seide: "Here,

God gesterke u in die ere.

Pijnt om die ere vroech ende spade

14760Ende dient Gode in alle uwe dade,

Ende sire moder, onser vrouwe;

Ende sijt hovesch ende getrouwe;

Hord messe gerne in elker stede;

Dien gi hort prisen van goder sede,

14765Daerna werct, dat radic u wel.

Van nane, van roden, van die sijn fel

Wacht u daer af in allen tide.

In u herberge soe sijt blide,

Ende gelt oec gerne uwe scout.

14770Weduwen ende wesen sijt altoes hout

Daermense wilt veronrechten iet.

Dese erenberge, here, nu siet,

Die gevic u hier te desen

Dat gi altoes min ridder selt wesen

14775Ende min vrient, waer gi sijt.

Nu volget den riddere, het es tijt."

"Joncfrouwe, God lone u. Ende tuwen wille,"

Sprac hi, "benic lude ende stille."

Die coninginne sprac doe saen:

14780"Clarette, dit was wel gedaen."

Dus voer die riddere wech ter vard,

Ende Keye sprac ter coninginnen ward:

"Vrouw, min ors voerd hi daer henen:

Nembermeer sidi den genen

14785Noch ic min ors. Wats oec gesciet,

Hine volget den roden riddere niet;

Al waerre tien hi soutse verslaen

Wordi verbolgen, ic segt u, saen.

Kindine hine volgede hem niet.

14790Maer Clarette heeft wel bespiet

101 Haer scoenheide te gevene enen man,

Die vele bat derschen can

Oft met ere ploech eren,

Dan vor enen riddere hem verweren."

14795Die coninginne sprac: Her Keye u tale

Es quaet. Ic rade u wale,

Dat gijs meer gewaget vor mi,"

Die riddere was daer noch soe bi,

Dat hijt algader heeft gehort,

14800Ende sweech al stille ende reet vord,

Ende pensde hi souts gewroken werden,

Hine ontsonke hem inder eerden.

Dus es hi ene mile gereden.

Daer quam hi tere wegesceden:

14805In elke sach hi hoveslage baren:

Doen ne wisti welken varen.

Daer vernam hi een magedekijn saen,

Die lambere hoetde Doe liet hi gaen

Sijn ors vaste te hare ward

14810Ende vrachde hare met snelre vard

Om enen riddere ende ene joncfrouwe.

"Here, si riden daer groten rouwe

Moet den riddere geven onse here;

Hi sleet daer ene joncfrouwe soe sere.

14815Vaertse bescudden, des biddic u.

Si riden daer vore niet sere nu,

Ter rechter hant, seldi weten."

Die riddere es na hen gesmeten

 Ende quam gereden in een wout,

14820Daer vogle in songen menechfout.

Die sanc bequam hem herde wel.

Mettien sach hi den riddere fel,

Ende riep dat hi ontbeiden soude.

Die rode riddere niet en woude

14825Ontbeiden, noch hine sach omme,

Ende sweech al stille, alse di stomme,

Ende sloech die joncfrouwe maer temeer.

Dies hadde die swerte int herte seer

Ende sprac: "Her riddere, bi mire trouwen,

14830Tfernoy dat gi deser joncfrouwen

Doet sal u berouwen sere."

Die rode keerdem met enen kere

Ende sprac: "Du best een sot, vorwaer,

Dat gi mi comen dorst dus naer.

14835Bestaect, ic soudi te handen

Hier beten doen met groten scanden."

Die swerte ridder sprac doen saen:

"Mochtic uwes gedreiges ontstaen

Ic waende wel ontstaen uwer daet.

14840Bi Gode, gi sijt fel ende quaet,

Dat gi dese joncfrouwe dus slaet."

Alse die rode dat verstaet

Sloech hi met sporen ten swerten ward,

Ende die swerte op hem ter vard.

14845Ende die rode stac met crachte

Den swerten dorden scilt onsachte,

Dat tspere brac. Die swerte mede

Stac den roden daer ter stede

Int canteel vanden scilde weder,

14850Dattie rode viel ter neder

Ende riep ende seide: "Hebt mins genade.

Nu scinen hier mine overdade:

Gi sijt wel over mi gewroken.

Mijn arm ende drie rebben sijn te broken."

14855Ende doen die joncfrouwe hoerde dat,

Dat hi dus genade bat

Dankes sijs den riddere sere

Ende Gode onsen liven here.

Doe sprac si: "Edel riddere vri,

14860Slaet hem thoeft af ende gevet mi."

"Bi Gode, scone maget, dat si."

Hi trac tswaerd. Doe bat genade

Die rode. Die swerte sprac: "Hets te spade

Gi moet die overdaet copen saen,

14865Die gi der joncfrouwen hebt gedaen."

Doe riep hi der joncfrouwen an,

Dat hi werden wilde haer man,

"Ende van al in u genaden staen."

Doe seide die swerte riddere saen:

14870"Joncfrouwe, also helpe mi God.

Hi biet u een scone gebot:

Wat raetdijs?" Si seide saen:

"Al dat gi raed willic anegaen."

"Soe radict u; al was hi fel,

14875Hi maget al noch beteren wel.

Ende vaerd met hem te Kardoel hier bi

Tot Genevren der coninginnen vri,

Ende groetse mi oppenbare,

Ende alle die gi vint met hare,

14880Van minent halve; ende secgt haer dan

Datse groet die selve man

Die si heden riddere dede

Selve met groter hoveschede

Om dat ic u bescudden soude nu.

14885Goddanc, ic hebbe bescud u.

Nu sit op, ende vaerd gereet

Tote Kardoel. Ende dat u heet

Die coninginne dat seldi doen,

Soe hebdi van uwer mesdaet perdoen

14890Dat gi an die maget hebbet mesdaen.

Ende segt mi heren Keyen saen

Dat ic meer come in Arturs hof,

In heb mi eer gewroken daer of

Van den lachtere die hi mi op teech

14895Heden doe ic van hove creech."

Die riddere seide: "U gebot

Salic doen, alselp mi Got.

Ic hebbe becocht min overmoet:

Nie en dedic joncfrouwen goet.

14900Heden gemoettic dese joncfrouwe vri

Ende enen riddere, dat seitsi mi,

Dat haer broder was die gene:

Dien slogic doet. Met groten wene

Ward die joncfrouwe om hem saen.

14905Groet leet hebbic haer sint gedaen...

Dien doetdic onverdient, Godweet."

"Nu vaerd ter coninginnen gereet,

Ende valt hare hier af te voet;

Sine doet u nembermer els dan goet.

14910Ende dat ic u Keyen secgen hiet,

Ic bids u en vergetes niet."

Doe seide die maget: "Gi hebt an mi

Ene vrindinne, soe waer ic si.

Oec salic wesen u getrouwe."

14915Doe sprac die riddere metter mouwe:

"Wistic dat gijt wel sout helen,

Ene dinc soudic u gerne bevelen."

"Jaic," sprac si, "met goeder trouwen."

"Alse gi comt tot mire vrouwen

14920Daer suldi ene wile bi dagen,

Ende na Claretten van Spangen vragen;

Ende alse gijs die stade siet

Groetse mi (en latets niet.)

Stillekine, niet oppenbare;

14925Ende segt van minenthalve hare

Dat icse minne, ende sal na desen

Haer lief ende haer riddere wesen.

Ende canic met wapinen verdinen dan

Datmen mi prijst, ende werde goet man,

14930Soe doe mi doch in haren sen;

Ende vernemt si dat ic blode ben,

Soe sijs quite, en alle wijf,

Te pensene iet om min lijf."

Die joncfrouwe seide: "Nu geloves mi,

14935Magic hare sijn iet lange bi,

Ic doese u minnen, wet vorwaer."

Dus sijn si gesceden daer.

Nu latic u vanden riddere bliven

Metter mouwen ende sal scriven

14940Vander joncfrouwen ende vanden riddere roet,

102 Die beide reden te Kardeloet.

99 XXX.

Een begin van de ridder met de mouwen.

 

Ons vertelt het avontuur,

Dat koning Arthur op dit uur

Hield een hof zo overgroot

In de stad te Carmeloet,

14585 Recht op een Pinksterdag,

Dat men niet zijn gelijke dus zag.

De koning hij droeg kroon toe,

En de koningin mede alzo.

Daar was menige ridder te hof

14590 Dapper en van goede lof.

De koning had ook laten maken

Rood fluweel en scharlaken

Mantel en rok vijf honderd paar,

Vol hermelijn wit en helder,

14595 En daar op blauwe satijn doorhouwen.

Daar waren ridders en jonkvrouwen

Met dure klederen en met goed

Besmeerd (?), die hen wel stonden.

Daar waren vijfduizend ridders snel,

14600 Van prijs goed, weet ik wel.

Toen ging de koning mis horen

Met menige ridder uitverkoren.

Erec en Ydier, weet voor waar,

Gingen voor de koning daar

14605 Met twee gouden roeden,

En weerden die te dichtbij stonden.

Ydiers vader heet koning Verminc:

Erecs vader was Lac de koning;

Deze waren edel en rijk.

14610 De koninginnen diergelijk

Volgde na met schone jonkvrouwen:

Vier maal 20 mocht men er aanschouwen,

Die alle gekleed sierlijk zijn

Met dure klederen zijden.

14615 De koningin leidde Walewein

En Percheval in dat plein;

En Lanceloet en Ductalas

Leidden Clarette, zij het zeker dat.

Dus is men mis begonnen daar.

14620 Men zong met noten schoon en helder.

En toen de dienst was gedaan

Bracht men water en ging wassen.

Daar was ten eten gediend wel....

Wat zou daarvan lange taal.

14625 Elk had daar zijn gevoeg

Dat hij wilde, en meer dan genoeg.

Toen het derde gerecht daar was gegeten

Zwoer de koning en liet daar weten

Dat men niet zou eten voort

14630 Eer daar nieuws was gehoord,

Nog schoon laken werd op gedaan.

En niet lang daarna gelijk

Kwam een bode met haastigheden

Al tot voor de zaal gereden:

14635 Hij steeg af, en zijn paard

Hield een knaap. Hij ging ter vaart

Voor de koning en groette hem met zin,

En daarna de koningin.

Hij zei hij bracht een nieuws,

14640 Die hen liever gekomen was

100 "Bij een andere dan bij mij."

Toen sprak de koning: "Zeg me wat dat is,

Want ik moet een nieuws weten

Eer hier heden werd vol gegeten."

14645 Toen zei die knaap met droevig gemoed:

"Heer, Tristram die goede

Is dood: ik liet hem op de vloer

Liggen toen ik heen voer.

Ysauden minne, zijn ooms wijf,

14650 Heeft genomen zijn lijf,

En ze is ook om zijn wil dood.

Marcus zijn oom heeft rouw groot,

Beide om hem en om haar,

Heer, met uw verlof, ik vaar,

14655 Ik moet elders boodschap dragen."

Toen hoorde men zeer klagen

Beide heren en ook vrouwen,

De koningin sprak met rouw:

"Heer, bereid u, vaart gelijk."

14660 Arthur zei toen: "Zekerlijk,

Ik zou het erg node laten."

Hij bad toen alle die daar zaten

Dat ze met hem zouden varen.

Ze bereiden zich alle zonder sparen;

14665 En de koning is voor gereden,

Daar hem menigeen volgde ter plaatse.

Die dag was mooi en helder,

De vogels zongen openbaar.

Toen hij niet ver was gereden

14670 Kwam een knaap van schone leden

Rijden op een dravend paard.

Toen hij de lieden gewaar werd

Vroeg hij: wie die heren waren?

Men zei het hem al openbaar

14675 Dat het Arthur was de koning.

De knaap voer na dit ding

Tot Arthur en groette hem daarnaar

En alle die met hem waren.

Toen sprak hij: "Edele koning fijn,

14680 Hoe graag zou ik ridder zijn

Van uw hand, mocht het wezen."

De koning antwoordde hem na dezen:

"Vriend, ik ben nu haastig zeer;

Vaar te Carmeloet: als ik keer,

14685 Dat het niet zal zijn, zonder waan,

Ik zal u ridder maken gelijk."

"Dat loont u God," sprak hij daarnaar,

En beval ze God alle daar,

En is gereden met haast groot

14690 Gelijk tot Carmeloet,

En steeg af en ging in de zaal.

Zijn paard was ontvangen goed,

Want daar waren bedienden gereed,

Die niet anders deden, God weet.

14695 De knaap groette de koningin

En de jonkvrouwen met lieve zin.

Toen zei de knaap: "Ik ontmoette hierbij

Mijn heer de koning vrij,

Die me zei te wachten om die zaken,

14700 Dat hij me ridder zou maken

Snel als hij terugkwam."

De koningin zei: "In Gods naam."

Daar ze dus spraken hoorden ze daaruit

Van een jonkvrouw groot geluid.

14705 De koningin zag naar buiten gereed,

En zag waar een ridder reed:

Een gesel had hij in de hand mede,

Daar hij groot leed mee deed

Een jonkvrouw, die riep: "O wach."

14710 Die hij er gaf menige slag.

Ze riep: "Arme, dit moet ik gedogen."

Hij sloeg haar zodat haar het bloed in de ogen

Kwam te rennen. Toen zag ze gelijk

Waar de koningin was gestaan

14715 Ter venster om naar buiten te zien.

Ze sprak de koningin aan meteen:

"Ay koningin, wel edele vrouw,

Ontferm u hier van mijn rouw,

Die me deze ridder nu doet."

14720 De koningin ging met een spoed

Daar heer Keye ziek lag,

En klaagde hem dit toen ze hem zag,

Hoe een ridder een jonkvrouw

Zeer mishandelde, "die me op trouw

14725 Bad dat ik haar behoeden deed.

Nu ben ik zeer te einde raad;

Hier is geen ridder te hof niet."

Keye zei: "Ga en beziet

Of die knaap die daar kwam nu

14730 Ridder wil worden hier door u:

Hij zal het erg graag doen,

Tenzij hij van kwaadheid is ontkomen."

De koningin ging gelijk daarnaar

En bad hem ridder te worden daar

14735 En dat hij die jonkvrouw behoeden gaat,

Die hij daar zag in grote misbaar.

De knaap sprak toen: "Edele vrouwe,

Dat doe ik graag, bij mijn trouw.

Het eerste dat ik ridder ben gedaan,

14740 En paard en wapens, ik volg hem gelijk."

De koningin was blijde van dit,

En liet hem wapenen, zij het gewis,

Met goede wapens en duur.

Daarna liet ze brengen snel

14745 Een zwarte wapenrok gelijk

Van satijn. Toen kwam gegaan

Een knecht en bracht een paard snel,

Gedekt en met breidels goed:

Heer Keye leent het de koningin.

14750 Een zwaard bracht men hierbinnen,

Een van de beste dat daar was:

De koningin, zij het zeker dat,

Omgordde het hem, en sprak hem aan:

"Nu ga. God maakt u goede man."

14755 Toen kwam Clarette gegaan

Uit een kamer en gaf hem gelijk

Een witte mouw, en zei: "Heer,

God sterkt u in die eer.

Denk om de eer vroeg en laat

14760 En dien God in al uw daden,

En zijn moeder, onze vrouwe;

En wees hoffelijk en getrouw;

Hoor missen graag in elke plaats;

Die ge hoort prijzen van goede zede,

14765 Daarna werk, dat raad ik u wel.

Van kleine, van rode, die zijn fel

Wacht u daarvan in alle tijden.

In uw herbergen zo bent ge blijde,

En vergeldt ook graag uw schuld.

14770 Weduwen en wezen bent ge altijd te houden

Daar men ze onrecht wil doen iets.

Deze mouw, heer, nu ziet,

Die geef ik u hier te deze

Dat ge altijd mijn ridder zal wezen

14775 En mijn vriend, waar ge bent.

Nu volg de ridder, het is tijd."

"Jonkvrouw, God loont het u. En tot uw wil,"

Sprak hij, "ben ik luid en stil."

De koningin sprak toen gelijk:

14780 "Clarette, dit was goed gedaan."

Dus voer die ridder weg ter vaart,

En Keye sprak ter koningin waart:

"Vrouw, mijn paard voert hij daar heen:

Nimmermeer zei je diegenen

14785 Nog ik mijn paard. Wat er ook geschiedt,

Hij volgt de rode ridder niet;

Al waren er tien hij zou ze verslaan

Wordt hij verbolgen, ik zeg het u, gelijk.

Kende hij hem hij volgde hem niet.

14790 Maar Clarette heeft goed bespied

101 Haar schoonheid te geven een man,

Die veel beter dorsen kan

Of met een ploeg eggen,

Dan voor een ridder zich verweren."

14795 De koningin sprak: Heer Keye uw taal

Is kwaad. Ik raad u wel,

Dat gij het meer gewaagt voor mij,"

Die ridder was daar nog zo nabij,

Zodat hij alles heeft gehoord,

14800 En zweeg geheel stil en reed voort,

En peinsde hoe het zou gewroken worden,

Hij zakte weg zich in de aarde.

Dus is hij een mijl gereden.

Daar kwam hij ter een wegscheiding:

14805 In elke zag hij hoefslagen staan:

Toen wist hij niet welke te varen.

Daar vernam hij een maagdje gelijk,

Die lammeren hoedde. Toen liet hij gaan

Zijn paard vast tot haar waart

14810 En vroeg haar met snelle vaart

Om een ridder en een jonkvrouw.

"Heer, ze rijden daar, grote rouw

Moet de ridder geven Onze Heer;

Hij sloeg daar een jonkvrouw zo zeer.

14815 Vaart heen haar te behoeden, dus bid ik u.

Ze rijden daarvoor niet zeer nu,

Ter rechter hand, zal ge weten."

De ridder is na hen gejaagd

En kwam gereden in een woud,

14820 Daar vogels in zongen menigvuldig.

Die zang bekwam hem erg goed.

Meteen zag hij de ridder fel,

En riep dat hij wachten zou.

Die rode ridder niet wou

14825 Wachten, nog hij keek om,

En zweeg geheel stil, zoals de stomme,

En sloeg de jonkvrouw maar te meer.

Dus had de zwarte in het hart zeer

En sprak: "Heer ridder, bij mijn trouw,

14830 Het venijn dat ge deze jonkvrouw

Doet zal u berouwen zeer."

De rode keerde hem met een keer

En sprak: "U bent een zot, voorwaar,

Dat ge me komen durft dus daarnaar.

14835 Bestaat, ik zou u gelijk

Hier bijten doen met grote schande."

De zwarte ridder sprak toen gelijk:

"Mocht ik uw dreigen ontgaan

Ik waande wel ontdoen uw daad.

14840 Bij God, ge bent fel en kwaad,

Dat ge deze jonkvrouw aldus slaat."</