Roman van den riddere metter mouwen.
uit;
http://www.dbnl.org/tekst/_rid001ridd01_01/
Geschreven en vertaald door Nico Koomen.
Klik
hier voor de index.
99 XXX. Een begin vanden riddere metter mouwen. Ons vertelt die aventure, Dat coninc Artur op
dese ure Hilt een hof soe
overgroet In die stat te
Kardeloet, 14585Recht op enen
tsinxendach, Dat men nie gelijc des
ne sach. Die coninc hi droech
crone doe, Entie coninginne mede
alsoe. Daer was menech
riddere te hove 14590Stoute ende van
goeden love. Die coninc hadde oec
doen maken Roet samijt ende
scarlaken Mantel ende roc vif
hondert paer, Vol hermerijns wit
ende claer, 14595Ende dor op blau
sindael dorhouwen. Daer waren ridderen
ende joncfrouwen Met diren clederen
ende met goeden Geaetsemeert, die hen
wel stoeden. Daer waren vijfdusent
ridders snel, 14600Van prise goet,
wetic wel. Doe ginc die coninc
messe horen Met menegen riddere ut
vercoren. Erec ende Ydier, wet
vor waer, Gingen vorden coninc
daer 14605Met tween
guldinen roeden, Ende weerden die te bi
stoeden. Ydiers vader hiet
coninc Verminc: Erecs vader was Lac
die coninc; Dese waren edel ende
rike. 14610Die coninginne
dire gelike Volgede na met sconen joncfrouwen: Vierwerf .xx. mochtmer
scouwen, Die alle gecleet
sierlijc sijn Met diren clederen
sidijn. 14615Der coninginnen
leide Walewein Ende Perchevael in dat
plein; Ende Lanceloet ende
Ductalas Leetden Claretten,
sijt seker das. Dus heeft men messe begonnen
daer. 14620Men sanc met
noten scone ende claer. Ende doen die dienst
was gedaen Brachtmen water ende
ginc dwaen. Daer was ten etene
gedient wale.... Wal soude daer af
lange tale. 14625Elc hadde daer
sijn gevoech Dies hi wilde, ende
meer dan gnoech. Doen terde gerechte
daer was geten Swoer die coninc ende
liet daer weten Datmen niet soude eten
vord 14630Eer daer niemare
ware gehord, Noch scoenlaken werd
op gedaen. Ende niet lange daerna
saen Quam een bode met
haestecheden Al tote vore die zale
gereden: 14635Hi beette neder,
ende sijn paert Hielt een knape. Hi
ginc ter vaerd Vorden coninc ende
groetten met sinne, Ende daerna die
coninginne. Hi seide hi brachte
ene niemare, 14640Die hen liver
comen ware 100 "Bi enen
anderen dan bi mi." Doe sprac die coninc:
"Segt mi wat si, Want ic moet ene
niemare weten Eer hier heden werd
volgeten." 14645Doen seide die
knape met droven mode: "Here, Tristram
die goede Es doet: ic litene
opten vloer Licgen doen ic henen
voer. Ysauden minne, sijns
oems wijf, 14650Heeft genomen
sijn lijf, Ende si es oec om
sinen wille doet. Marcus sijn oem heeft
rouwe groet, Beide om hem ende om
hare, Here, uwen orlof. ic
vare, 14655Ic moet elre
boetscap dragen." Doen hoerdemen sere
clagen Beide heren ende oec
vrouwen, Die coninginne sprac
met rouwen: "Here, gereit u,
vaert ten like." 14660Artur seide doe:
"Sekerlike, Ic sout harde node
laten." Hi bat doe alle die
daer saten Dat si met hem souden
varen. Si gereiden hen alle sonder sparen; 14665Ende die coninc
es vore gereden, Daer hem menech
volgede ter steden. Die dach was scone
ende claer, Die vogle songen
oppenbaer. Doen hi niet verre was
gereden 14670Quam een knape
van sconen leden Ridende op een
dravende part. Doen hi der liede
geware ward Vrachdi: wie die here
ware? Men seit hem al
oppenbare 14675Dat Artur ware
die coninc. Die knape voer na dese
dinc Tote Arture ende
groettene daer naren Ende alle die met hem
waren. Doe sprac hi:
"Edel coninc fijn, 14680Hoe gerne soudic
riddere sijn Van uwer hant, mochtet
wesen." Die coninc antwerde
hem na desen: "Vrient, ic ben
nu haestech sere; Vaerd te Kardoel:
alsic kere, 14685Dat snieme sal
sijn, sonder waen, Ic sal u riddere maken
saen." "Dat lone u
God," sprac hi daernaer, Ende bevalse Gode alle
daer, Ende es gereden met
haesten groet 14690Alte hant tote
Cardeloet, Ende beette ende ginc
in die zale. Sin part was ontfangen
wale, Want daer waren
gersoene gereet, Die niet el en daden,
Godweet. 14695Die knape groette
die coninginne Entie joncfrouwen met
soeten sinne. Doe seide die knape:
"Ic gemoette hier bi Minen here den coninc
vri, Die mi hiet beiden om
die saken, 14700Dat hi mi riddere
soude maken Scire alse hi weder
quam." Die coninginne seide:
"In Goeds name." Daer si dus spraken
hordense daer uut Van ere joncfrouwen
groet geluut. 14705Die coninginne
sach udewaerd gereet, Ende sach waer een
riddere reet: Ene geessele haddi in
die hant mede, Daer hi groet leet met
dede Ere joncfrouwen, die
riep: "O wach." 14710Dire hi gaf
menegen slach. Si riep: "Arme,
dit motic gedogen." Hi sloechse dat haer
dbloet int ogen Quam geronnen. Doen
sach si saen Waer die coninginne
was gestaen 14715Tere vinstren om
udewaerd sien. Si sprac der
coninginnen ane mettien: "Ay coninginne,
wel edele vrowe, Ontfarme u hier van
minen rouwe, Die mi dese riddere nu
doet." 14720Die coninginne
ginc metter spoet Daer her Keye siec
lach, Ende clagede hem dit
doe sine sach, Hoe een riddere ene
joncfrouwe Sere mesvord,
"die mi op trouwe 14725Bat dat icse
bescudden dade. Nu ben ic sere tenden
rade; Hiers geen riddere te
hove niet." Keye seide: "Gaet
ende besiet Oft die knape die daer
quam nu 14730Riddere wilt
werden hier doer u: Hi saelt harde gerne
doen, Hine si van quaethede
ontfloen." Die coninginne ginc
thant daer naer Ende bat hem riddere
te werdene daer 14735Ende dat hi die
joncfrouwe bescudden vare, Die hi daer sach in
groten mesbare. Die knape sprac doe:
"Edele vrouwe, Dat doe ic gerne,
semmine trouwe. Tirst dat ic riddere
ben gedaen, 14740Ende ors ent
wapene, ic volge hem saen." Die coninginne was
blide des, Ende dedene wapenen,
sijt gewes, Met goden wapenen ende
dire. Daerna deet si bringen
scire 14745Enen swerten
wapenroc saen Van sindale. Doe quam
gegaen Een knecht ende
brachte een ors snel, Verdect ende
gebreidelt wel: Her Keye lenet der coninginnen. 14750Een swaerd
brachtmen hierenbinnen, Een dat beste dat daer
was: Die coninginne, sijt
seker das, Gordet hem, ende sprac
hem an: "Nu vaerd. God
maec u goet man." 14755Doe quam Clarette
gegaen Ute ere cameren ende
gaf hem saen Ene witte mouwe, ende
seide: "Here, God gesterke u in die
ere. Pijnt om die ere
vroech ende spade 14760Ende dient Gode
in alle uwe dade, Ende sire moder, onser
vrouwe; Ende sijt hovesch ende
getrouwe; Hord messe gerne in
elker stede; Dien gi hort prisen van
goder sede, 14765Daerna werct, dat
radic u wel. Van nane, van roden,
van die sijn fel Wacht u daer af in
allen tide. In u herberge soe sijt
blide, Ende gelt oec gerne
uwe scout. 14770Weduwen ende
wesen sijt altoes hout Daermense wilt
veronrechten iet. Dese erenberge, here,
nu siet, Die gevic u hier te
desen Dat gi altoes min
ridder selt wesen 14775Ende min vrient,
waer gi sijt. Nu volget den riddere,
het es tijt." "Joncfrouwe, God
lone u. Ende tuwen wille," Sprac hi, "benic
lude ende stille." Die coninginne sprac
doe saen: 14780"Clarette,
dit was wel gedaen." Dus voer die riddere
wech ter vard, Ende Keye sprac ter
coninginnen ward: "Vrouw, min ors
voerd hi daer henen: Nembermeer sidi den
genen 14785Noch ic min ors.
Wats oec gesciet, Hine volget den roden
riddere niet; Al waerre tien hi
soutse verslaen Wordi verbolgen, ic
segt u, saen. Kindine hine volgede
hem niet. 14790Maer Clarette
heeft wel bespiet 101 Haer scoenheide te
gevene enen man, Die vele bat derschen
can Oft met ere ploech
eren, Dan vor enen riddere
hem verweren." 14795Die coninginne
sprac: Her Keye u tale Es quaet. Ic rade u
wale, Dat gijs meer gewaget
vor mi," Die riddere was daer
noch soe bi, Dat hijt algader heeft
gehort, 14800Ende sweech al
stille ende reet vord, Ende pensde hi souts
gewroken werden, Hine ontsonke hem
inder eerden. Dus es hi ene mile
gereden. Daer quam hi tere
wegesceden: 14805In elke sach hi
hoveslage baren: Doen ne wisti welken
varen. Daer vernam hi een
magedekijn saen, Die lambere hoetde Doe
liet hi gaen Sijn ors vaste te hare
ward 14810Ende vrachde hare
met snelre vard Om enen riddere ende
ene joncfrouwe. "Here, si riden
daer groten rouwe Moet den riddere geven
onse here; Hi sleet daer ene
joncfrouwe soe sere. 14815Vaertse
bescudden, des biddic u. Si riden daer vore
niet sere nu, Ter rechter hant,
seldi weten." Die riddere es na hen
gesmeten Ende quam gereden in een wout, 14820Daer vogle in
songen menechfout. Die sanc bequam hem
herde wel. Mettien sach hi den
riddere fel, Ende riep dat hi
ontbeiden soude. Die rode riddere niet
en woude 14825Ontbeiden, noch
hine sach omme, Ende sweech al stille,
alse di stomme, Ende sloech die
joncfrouwe maer temeer. Dies hadde die swerte
int herte seer Ende sprac: "Her
riddere, bi mire trouwen, 14830Tfernoy dat gi
deser joncfrouwen Doet sal u berouwen
sere." Die rode keerdem met
enen kere Ende sprac: "Du
best een sot, vorwaer, Dat gi mi comen dorst
dus naer. 14835Bestaect, ic
soudi te handen Hier beten doen met
groten scanden." Die swerte ridder
sprac doen saen: "Mochtic uwes
gedreiges ontstaen Ic waende wel ontstaen
uwer daet. 14840Bi Gode, gi sijt
fel ende quaet, Dat gi dese joncfrouwe
dus slaet." Alse die rode dat
verstaet Sloech hi met sporen
ten swerten ward, Ende die swerte op hem
ter vard. 14845Ende die rode
stac met crachte Den swerten dorden
scilt onsachte, Dat tspere brac. Die
swerte mede Stac den roden daer
ter stede Int canteel vanden
scilde weder, 14850Dattie rode viel
ter neder Ende riep ende seide:
"Hebt mins genade. Nu scinen hier mine
overdade: Gi sijt wel over mi
gewroken. Mijn arm ende drie
rebben sijn te broken." 14855Ende doen die
joncfrouwe hoerde dat, Dat hi dus genade bat Dankes sijs den
riddere sere Ende Gode onsen liven
here. Doe sprac si:
"Edel riddere vri, 14860Slaet hem thoeft af
ende gevet mi." "Bi Gode, scone
maget, dat si." Hi trac tswaerd. Doe
bat genade Die rode. Die swerte
sprac: "Hets te spade Gi moet die overdaet
copen saen, 14865Die gi der
joncfrouwen hebt gedaen." Doe riep hi der
joncfrouwen an, Dat hi werden wilde
haer man, "Ende van al in u
genaden staen." Doe seide die swerte
riddere saen: 14870"Joncfrouwe,
also helpe mi God. Hi biet u een scone
gebot: Wat raetdijs?" Si
seide saen: "Al dat gi raed
willic anegaen." "Soe radict u; al
was hi fel, 14875Hi maget al noch
beteren wel. Ende vaerd met hem te
Kardoel hier bi Tot Genevren der
coninginnen vri, Ende groetse mi
oppenbare, Ende alle die gi vint
met hare, 14880Van minent halve;
ende secgt haer dan Datse groet die selve
man Die si heden riddere
dede Selve met groter hoveschede Om dat ic u bescudden
soude nu. 14885Goddanc, ic hebbe
bescud u. Nu sit op, ende vaerd
gereet Tote Kardoel. Ende dat
u heet Die coninginne dat
seldi doen, Soe hebdi van uwer
mesdaet perdoen 14890Dat gi an die
maget hebbet mesdaen. Ende segt mi heren
Keyen saen Dat ic meer come in
Arturs hof, In heb mi eer gewroken
daer of Van den lachtere die
hi mi op teech 14895Heden doe ic van
hove creech." Die riddere seide:
"U gebot Salic doen, alselp mi
Got. Ic hebbe becocht min
overmoet: Nie en dedic
joncfrouwen goet. 14900Heden gemoettic
dese joncfrouwe vri Ende enen riddere, dat
seitsi mi, Dat haer broder was
die gene: Dien slogic doet. Met
groten wene Ward die joncfrouwe om
hem saen. 14905Groet leet hebbic
haer sint gedaen... Dien doetdic onverdient,
Godweet." "Nu vaerd ter
coninginnen gereet, Ende valt hare hier af
te voet; Sine doet u nembermer
els dan goet. 14910Ende dat ic u
Keyen secgen hiet, Ic bids u en vergetes
niet." Doe seide die maget:
"Gi hebt an mi Ene vrindinne, soe
waer ic si. Oec salic wesen u
getrouwe." 14915Doe sprac die
riddere metter mouwe: "Wistic dat gijt
wel sout helen, Ene dinc soudic u
gerne bevelen." "Jaic,"
sprac si, "met goeder trouwen." "Alse gi comt tot
mire vrouwen 14920Daer suldi ene
wile bi dagen, Ende na Claretten van
Spangen vragen; Ende alse gijs die
stade siet Groetse mi (en latets
niet.) Stillekine, niet
oppenbare; 14925Ende segt van
minenthalve hare Dat icse minne, ende
sal na desen Haer lief ende haer
riddere wesen. Ende canic met wapinen
verdinen dan Datmen mi prijst, ende
werde goet man, 14930Soe doe mi doch
in haren sen; Ende vernemt si dat ic
blode ben, Soe sijs quite, en
alle wijf, Te pensene iet om min
lijf." Die joncfrouwe seide:
"Nu geloves mi, 14935Magic hare sijn
iet lange bi, Ic doese u minnen, wet
vorwaer." Dus sijn si gesceden
daer. Nu latic u vanden
riddere bliven Metter mouwen ende sal
scriven 14940Vander
joncfrouwen ende vanden riddere roet, 102 Die beide reden te
Kardeloet. |
99 XXX. Een begin van de
ridder met de mouwen. Ons vertelt het avontuur, Dat koning Arthur op
dit uur Hield een hof zo
overgroot In de stad te
Carmeloet, 14585 Recht op een
Pinksterdag, Dat men niet zijn
gelijke dus zag. De koning hij droeg
kroon toe, En de koningin mede
alzo. Daar was menige ridder
te hof 14590 Dapper en van
goede lof. De koning had ook
laten maken Rood fluweel en
scharlaken Mantel en rok vijf
honderd paar, Vol hermelijn wit en
helder, 14595 En daar op
blauwe satijn doorhouwen. Daar waren ridders en
jonkvrouwen Met dure klederen en
met goed Besmeerd (?), die hen
wel stonden. Daar waren vijfduizend
ridders snel, 14600 Van prijs goed,
weet ik wel. Toen ging de koning
mis horen Met menige ridder
uitverkoren. Erec en Ydier, weet
voor waar, Gingen voor de koning
daar 14605 Met twee gouden
roeden, En weerden die te
dichtbij stonden. Ydiers vader heet
koning Verminc: Erecs vader was Lac de
koning; Deze waren edel en
rijk. 14610 De koninginnen
diergelijk Volgde na met schone
jonkvrouwen: Vier maal 20 mocht men
er aanschouwen, Die alle gekleed
sierlijk zijn Met dure klederen
zijden. 14615 De koningin
leidde Walewein En Percheval in dat
plein; En Lanceloet en
Ductalas Leidden Clarette, zij
het zeker dat. Dus is men mis
begonnen daar. 14620 Men zong met
noten schoon en helder. En toen de dienst was
gedaan Bracht men water en
ging wassen. Daar was ten eten
gediend wel.... Wat zou daarvan lange
taal. 14625 Elk had daar
zijn gevoeg Dat hij wilde, en meer
dan genoeg. Toen het derde gerecht
daar was gegeten Zwoer de koning en
liet daar weten Dat men niet zou eten
voort 14630 Eer daar nieuws
was gehoord, Nog schoon laken werd
op gedaan. En niet lang daarna
gelijk Kwam een bode met
haastigheden Al tot voor de zaal
gereden: 14635 Hij steeg af, en
zijn paard Hield een knaap. Hij
ging ter vaart Voor de koning en
groette hem met zin, En daarna de koningin. Hij zei hij bracht een
nieuws, 14640 Die hen liever
gekomen was 100 "Bij een
andere dan bij mij." Toen sprak de koning:
"Zeg me wat dat is, Want ik moet een
nieuws weten Eer hier heden werd
vol gegeten." 14645 Toen zei die
knaap met droevig gemoed: "Heer, Tristram
die goede Is dood: ik liet hem
op de vloer Liggen toen ik heen
voer. Ysauden minne, zijn
ooms wijf, 14650 Heeft genomen
zijn lijf, En ze is ook om zijn
wil dood. Marcus zijn oom heeft rouw
groot, Beide om hem en om
haar, Heer, met uw verlof,
ik vaar, 14655 Ik moet elders
boodschap dragen." Toen hoorde men zeer
klagen Beide heren en ook
vrouwen, De koningin sprak met
rouw: "Heer, bereid u,
vaart gelijk." 14660 Arthur zei toen:
"Zekerlijk, Ik zou het erg node
laten." Hij bad toen alle die
daar zaten Dat ze met hem zouden
varen. Ze bereiden zich alle
zonder sparen; 14665 En de koning is
voor gereden, Daar hem menigeen
volgde ter plaatse. Die dag was mooi en
helder, De vogels zongen
openbaar. Toen hij niet ver was
gereden 14670 Kwam een knaap
van schone leden Rijden op een dravend
paard. Toen hij de lieden
gewaar werd Vroeg hij: wie die
heren waren? Men zei het hem al
openbaar 14675 Dat het Arthur
was de koning. De knaap voer na dit
ding Tot Arthur en groette
hem daarnaar En alle die met hem
waren. Toen sprak hij:
"Edele koning fijn, 14680 Hoe graag zou ik
ridder zijn Van uw hand, mocht het
wezen." De koning antwoordde
hem na dezen: "Vriend, ik ben
nu haastig zeer; Vaar te Carmeloet: als
ik keer, 14685 Dat het niet zal
zijn, zonder waan, Ik zal u ridder maken
gelijk." "Dat loont u
God," sprak hij daarnaar, En beval ze God alle
daar, En is gereden met
haast groot 14690 Gelijk tot
Carmeloet, En steeg af en ging in
de zaal. Zijn paard was ontvangen
goed, Want daar waren
bedienden gereed, Die niet anders deden,
God weet. 14695 De knaap groette
de koningin En de jonkvrouwen met
lieve zin. Toen zei de knaap:
"Ik ontmoette hierbij Mijn heer de koning
vrij, Die me zei te wachten
om die zaken, 14700 Dat hij me
ridder zou maken Snel als hij
terugkwam." De koningin zei:
"In Gods naam." Daar ze dus spraken
hoorden ze daaruit Van een jonkvrouw
groot geluid. 14705 De koningin zag
naar buiten gereed, En zag waar een ridder
reed: Een gesel had hij in de
hand mede, Daar hij groot leed
mee deed Een jonkvrouw, die
riep: "O wach." 14710 Die hij er gaf
menige slag. Ze riep: "Arme,
dit moet ik gedogen." Hij sloeg haar zodat
haar het bloed in de ogen Kwam te rennen. Toen
zag ze gelijk Waar de koningin was
gestaan 14715 Ter venster om
naar buiten te zien. Ze sprak de koningin
aan meteen: "Ay koningin, wel
edele vrouw, Ontferm u hier van
mijn rouw, Die me deze ridder nu
doet." 14720 De koningin ging
met een spoed Daar heer Keye ziek
lag, En klaagde hem dit
toen ze hem zag, Hoe een ridder een
jonkvrouw Zeer mishandelde,
"die me op trouw 14725 Bad dat ik haar
behoeden deed. Nu ben ik zeer te
einde raad; Hier is geen ridder te
hof niet." Keye zei: "Ga en
beziet Of die knaap die daar
kwam nu 14730 Ridder wil
worden hier door u: Hij zal het erg graag
doen, Tenzij hij van
kwaadheid is ontkomen." De koningin ging
gelijk daarnaar En bad hem ridder te
worden daar 14735 En dat hij die
jonkvrouw behoeden gaat, Die hij daar zag in
grote misbaar. De knaap sprak toen:
"Edele vrouwe, Dat doe ik graag, bij
mijn trouw. Het eerste dat ik
ridder ben gedaan, 14740 En paard en
wapens, ik volg hem gelijk." De koningin was blijde
van dit, En liet hem wapenen,
zij het gewis, Met goede wapens en
duur. Daarna liet ze brengen
snel 14745 Een zwarte
wapenrok gelijk Van satijn. Toen kwam
gegaan Een knecht en bracht
een paard snel, Gedekt en met breidels
goed: Heer Keye leent het de
koningin. 14750 Een zwaard
bracht men hierbinnen, Een van de beste dat
daar was: De koningin, zij het
zeker dat, Omgordde het hem, en
sprak hem aan: "Nu ga. God maakt
u goede man." 14755 Toen kwam
Clarette gegaan Uit een kamer en gaf
hem gelijk Een witte mouw, en
zei: "Heer, God sterkt u in die
eer. Denk om de eer vroeg
en laat 14760 En dien God in
al uw daden, En zijn moeder, onze
vrouwe; En wees hoffelijk en
getrouw; Hoor missen graag in
elke plaats; Die ge hoort prijzen
van goede zede, 14765 Daarna werk, dat
raad ik u wel. Van kleine, van rode,
die zijn fel Wacht u daarvan in
alle tijden. In uw herbergen zo bent
ge blijde, En vergeldt ook graag
uw schuld. 14770 Weduwen en wezen
bent ge altijd te houden Daar men ze onrecht
wil doen iets. Deze mouw, heer, nu
ziet, Die geef ik u hier te
deze Dat ge altijd mijn
ridder zal wezen 14775 En mijn vriend,
waar ge bent. Nu volg de ridder, het
is tijd." "Jonkvrouw, God
loont het u. En tot uw wil," Sprak hij, "ben
ik luid en stil." De koningin sprak toen
gelijk: 14780 "Clarette,
dit was goed gedaan." Dus voer die ridder
weg ter vaart, En Keye sprak ter
koningin waart: "Vrouw, mijn
paard voert hij daar heen: Nimmermeer zei je
diegenen 14785 Nog ik mijn
paard. Wat er ook geschiedt, Hij volgt de rode
ridder niet; Al waren er tien hij
zou ze verslaan Wordt hij verbolgen,
ik zeg het u, gelijk. Kende hij hem hij
volgde hem niet. 14790 Maar Clarette
heeft goed bespied 101 Haar schoonheid te
geven een man, Die veel beter dorsen
kan Of met een ploeg
eggen, Dan voor een ridder
zich verweren." 14795 De koningin
sprak: Heer Keye uw taal Is kwaad. Ik raad u
wel, Dat gij het meer
gewaagt voor mij," Die ridder was daar
nog zo nabij, Zodat hij alles heeft
gehoord, 14800 En zweeg geheel
stil en reed voort, En peinsde hoe het zou
gewroken worden, Hij zakte weg zich in
de aarde. Dus is hij een mijl
gereden. Daar kwam hij ter een
wegscheiding: 14805 In elke zag hij
hoefslagen staan: Toen wist hij niet
welke te varen. Daar vernam hij een
maagdje gelijk, Die lammeren hoedde.
Toen liet hij gaan Zijn paard vast tot
haar waart 14810 En vroeg haar
met snelle vaart Om een ridder en een
jonkvrouw. "Heer, ze rijden
daar, grote rouw Moet de ridder geven
Onze Heer; Hij sloeg daar een
jonkvrouw zo zeer. 14815 Vaart heen haar
te behoeden, dus bid ik u. Ze rijden daarvoor
niet zeer nu, Ter rechter hand, zal
ge weten." De ridder is na hen
gejaagd En kwam gereden in een
woud, 14820 Daar vogels in
zongen menigvuldig. Die zang bekwam hem
erg goed. Meteen zag hij de
ridder fel, En riep dat hij
wachten zou. Die rode ridder niet
wou 14825 Wachten, nog hij
keek om, En zweeg geheel stil,
zoals de stomme, En sloeg de jonkvrouw
maar te meer. Dus had de zwarte in
het hart zeer En sprak: "Heer
ridder, bij mijn trouw, 14830 Het venijn dat
ge deze jonkvrouw Doet zal u berouwen
zeer." De rode keerde hem met
een keer En sprak: "U bent
een zot, voorwaar, Dat ge me komen durft
dus daarnaar. 14835 Bestaat, ik zou
u gelijk Hier bijten doen met
grote schande." De zwarte ridder sprak
toen gelijk: "Mocht ik uw
dreigen ontgaan Ik waande wel ontdoen
uw daad. 14840 Bij God, ge bent
fel en kwaad, Dat ge deze jonkvrouw
aldus slaat." |