Roman van Perchevael.

Roman van Percheval.

Geschreven en vertaald door Nico Koomen.

Klik hier voor de index.

247 Daventure gewaget nu das,

Dat menech man blide was

Dor dat Perchevael te hove es comen,

Ende om dat si mede hebben vernomen

36955Dat hi gewonnen heeft sijn lant,

Ende sijn broder mede altehant

Acglavael dlant heeft beseten.

Dor dese sake, alse wijt weten,

Dede die coninc houden hof

36960Om te merren sinen lof,

Ende ontboet als te voren

Die ter tafelronden behoren.

Ende alsi in dese feeste saten

Quam daer ene joncfrouwe, di utermate

36965Lelijc was in allen maniren:

Men mochse niet wel visiren

Van gedane hoe swerd si was:

Si hadde di tande gelijc den das:

Si hadde granen omden mont

36970Ende enen snavel gelijc den hont,

Ende ogen hol, der simmen gelike:

Die wintbrauwen lanc ende eyselike:

Dat ansichte breet ende vuel

Si quam gereden op enen muel

36975Inder zalen ter selver stat

Daer die coninc Artur at,

Ende si groette den coninc vorwaer,

Ende al die met hem waren daer.

Daerna sprac vort die joncfrouwe:

36980"Her coninc Artur, bi mire trouwe;

Ic moet noch tavont herde verre

Ofte ic saels wesen erre;

Want ten castele, hebbic geval,

Orglieuse, here, soe sal

36985Mine herberge wesen, wildijt horen,

Daer vif hondert ridders utvercoren

Ende .lx. sijn altoes binnen;

Ende elc heeft daer, als wijt kinnen,

Sine amie. Dies wille roken

36990Dat hi aventuren wilt soken,

Daer mach hi vinden in allen tijt

Joesten fel ende swaren strijt;

Een mach daer proven sijn geval,

Ofte winnen oft verlisen al.

36995Es hier ieman, die wilt winnen

Alden prijs die heeft binnen

Die werelt nu? Ic segge hi vare

Opten berch te Montesclare;

Daer es beseten ene joncfrouwe,

37000Die hulpeloes drivet groten rouwe.

Dise hulpe uter noet

Men souts hem spreken ere groet,

Ende hi mochte oec danen bringen

Tswerd metten vremden ringen,

37005Daer grote doget an geleget."

248 Die joncfrouwe heeft nu al geseget,

Ende reet en wech eer iet lanc.

Mijn her Walewein doe op spranc

Ende sprac: "Bi mire trouwe, ic vare

37010Der joncfrouwen hulpen te Montesclare."

Ywain sprac: "Ic wille riden

Ten castele Orglieus nu ten tiden,

Ende proven daer mijn geval."

Ende Keye sprac: "Ic sal

37015Ten Doloreus nu varen met."

Dit selve seide her Griflet.

Ende Perchevael seide: "Ic wille riden

Achter lande in allen tiden,

I alle martsen harentare;

37020Ende es ieman die oppenbare

Josteren wille jegen mi

Oft vechten met swerden oec daer bi,

Ic makene mat oft hi mi mede

Eer ic meer van hem scede."

37025Ende eer hi volinde sine tale

Sprongen daer op si hondert wale,

Ende hebben haer wapine an gedaen,

Ende namen orlof alle saen,

Ende souden en wech sijn gereden.

37030Daer sagen si comen met haestecheden

Ginganbrisile met gewoude,

Die brachte enen scilt van goude

Met ere veeschen van lasure.

Hi groette den coninc Arture

37035Ende die ridders groet ende clene,

Sonder Waleweine allene.

"Waleweine en grotic nembermere,

Want hi versloech minen here

Sonder redene ende sonder recht,

37040Dies willic hem doen lien echt

Vor alle die hoge baroen

Ins conincs hof van Scaveloen.

Dies bidic pant vor sine mage,

Te vechtene over .xl. dage."

37045Walewein spranc op ter vard

Ende sprac te Ginganbrisile ward,

Daer sijt alle horden, hoveschelike:

"Her riddere, semmi God, die rike,

Haddic iet jegen u mesdaen,

37050Ende haddi mi dat laten verstaen

Tuscen mi ende u hoveschelike,

Ic had u gebetert sekerlike

Tuwen wille; maer sint dat gi

Den camp begert dus sere van mi,

37055Ic sal dan over .xl. dage

Te Scaveloen comen, sonder sage,

Ende vechten daer al sonder scamp

Aldus ontfa ic hier den camp."

Dus werd di camp genomen daer,

37060Ende Giganbrisiel voer wech vor waer,

Ende her Walewein ginc hem gereiden

Ten campe werd sonder beiden.

Ende al die heren. als gi moget horen,

Daer ic af seide hier te voren,

37065Die wilden soeken die aventuren,

Gereiden hen te dire uren

Ende reden met Waleweine uut.

Ginder werd doe groet geluut

Vanden vrouwen ende der maisnieden

37070Doe di heren van hove scieden;

Want thof bleef soe bloet nu

Van goden ridders, secgic u,

Datter si vive niet bleven omtrent,

Daermen op micken mochte een twent.

37075Walewein ende Acgravein,

Gariet ende her Ywein,

Perchevael ende Griflet

Ende her Keye, die oec reet met,

Ende Mordret, ende alt conroet,

37080Dat ic hier vore seide al bloet,

Dat voer al nu ter uren

Om te sokene aventuren.

Si reden te gadere .iiij. milen:

Doe quamen si ter selver wilen

37085Tere wegescede, daer si doe

Wilden sceden, ic segt u hoe.

Walewein wilt riden tsinen campe,

Hem te bescuddene van rampe;

Ende mijn her Ywein wilt varen

37090Ten castele, sonder sparen,

Diemen heet Orglieus;

Ende Keye wilt varen ten Doloreus:

Ende Griflet ende dandere mede

Deilden hen al daer ter stede,

37095Ende voren som met Yweine

Ende som met Keyen ende Acgraveine,

Ende som vorense te Montesclaren,

Daer Walewein soude sijn gevaren.

Ende Perchevael voer allene daer

37100Enen wech, hine weet waer.

Dus laticse riden alle nu

Ende sal hier vort tellen u

Van Waleweine, die nu vard

Te Scaveloen tsinen campe ward.

37105Doe Walewein gesceden was

Van sinen gesellen, daer ic af las,

Quam hi gereden daer hi sach liden

Ene grote rote ridderen riden.

Her Walewein hilt stille ende lietse varen.

37110Een sciltknecht quam gereden daer naren:

Dien vrachde Walewein, secgic u,

Wie die ridders waren nu.

"Here," seit hi, "hets Meliandelijs,

Die gerne soude bejagen prijs;

37115Ende dat ander es Credouet,

Die altoes na di ere hem set."

Walewein sprac: "Hem kinnic wel,

Hets een ridder dapper ende snel."

Walewein seide: "Waer varen nu si?"

37120"Here, tenen tornoye hier bi,

Tote Tybaude van Tintavel,

Daer sal sijn een tornoy fel.

Here, vard te hulpen dien van binnen,

Bi Gode, gi sulter mogen winnen

37125Groten prijs, sidi vrome.

Daer sal sijn harde willecome

Elc riddere die es coene:

Tybaut heeft hulpen te doene."

Walewein sprac doe te desen:

37130"Knape, hoe mach die tornoy wesen

Tuscen hen tween in eneger wijs?

Ja, en was Meliandelijs

In Tybauts huus op gevoet?"

"Ja hi, here, dies gevroet,

37135Bat dan hi sijn sone ware;

Maer ic segt u oppenbare

Hoe dese dinc wesen mach.

Doe Meliandelijs vader lach

In sinen doetbedde ent met hem naude

37140Betroudi so wel heren Tybaude,

Dat hi op trouwe beval sijn kint;

Ende Tybaut heeften oit sint

Harde vaderlijc gehouden

Tes hi quam te sire ouden.

37145Doe socht hi an Tybauts dochter minne:

Si seide hine quame in haren sinne

Hine ware riddere ende goet man,

Ende sine haddene oec daer an

Sien torniren ten beginne;

37150"Ende mogedi dan hoger joncfrouwen minne

Verdinen, so salic u minnen tenen gader;

Ende des seldi beginnen an minen vader:

Daer selen comen diet vreischen mogen.

Sie ic u dan ten wapinen dogen,

37155Ende gi den prijs moget gewinnen,

249 Ic sal u dan gerne minnen."

Dus es die tornoy daer toe comen."

Her Walewein heeft orlof genomen,

Entie knape es wech gereden

37160Te sinen here, die nu ter steden

Te Tyntaveel quam vor di stat.

Ende Tybaut, die daer binnen sat

Met sinen geburen, met sinen magen,

Die nu secgen ende sere clagen

37165Dattie tornoy niet sal gescien,

Want Tybaut dorste niet doen te dien;

Hi vruchte dat hem an sijn ere

Mochte lopen nu al te sere,

Ende om dit haddi doen sluten

37170Sine porten al, ende daer buten

Meliandelise ende sine liede mede.

Walewein quam doe vore die stede,

Want sijn wech al daer gelach.

Doe hi die porten besloten sach

37175Trac hi daer ene eyke stoet:

Bi enen torre beetti te voet,

Ende dede an die eyke daer naer

Sijn twee scilde hangen daer,

Ende beide daer op aventure.

37180Die boven lagen daer ten mure,

Drove waren van dien

Dattie tornoy niet soude gescien.

Binnen dien heeft dit verstaen

Een out riddere ende es gegaen

37185Tote Tybaude, ende seide hem daer:

"Here, mi donct al over waer,

Dat ginder houden .ij. ridders van love,

Die mi donken van Arturs hove

Ende hen gerne hier binnen daden.

37190Twe gode man comen wel te staden

Ondertiden; bi enen goden man

Es dicke gesciet datmen verwan

Enen tornoy altenengader.

Her Tybaut, al waric u vader,

37195Bi Gode, ic dorst u wel raden

Dat wi donse wapinen daden

Ende wi beginnen den tornoy.

Het sal hen hebben harde boy

Dat wi des tornoys dorren roeken,

37200Ende selen ons driven ende soeken

Tonser porten met overmode;

Wi hebben ridders vele ende gode

Ende seriante dapper hier binnen:

Si selen verlisen ende wi winnen."

37205Dit was een vroet man vander stat,

Daer des raets vele ane sat,

Ende bi sinen rade Tybaut woude

Datmen den tornoy crieren soude.

Dies waren gene ridders blide:

37210Die sciltknechte lipen te stride

Ende wapenden die ridders saen;

Ende daer binnen waren gegaen

Die vrouwen licgen entie joncfrouwen

Ten tinnen omden tornoy scouwen.

37215Doe sagen si neder in dat plein

Onder eyke waer her Walewein

Lach ende reste, die ridder milde.

Doe si daer sagen die .ij. scilde

Waren die vrouwen blide daer

37220Ende seiden: "Nu selewi sien oppenbaer

Dese .ij. ridders wapenen nu."

Andere seiden: "Ic segt hier u,

Hi heeft els iet vernomen,

Want hijs sonder geselle comen.

37225Wat selen hem allene .ij. scilde?

Vergave God dat hise wilde

Beide nu te samen dragen,

So mochtwi secgen dat wi sagen

Nie merre wonder noch en horden."

37230Binnen dien dat si dese worden

Seiden ende maecten geluut

Soe trocken gene ridders uut.

Ende Tybauts dochter was daer nu comen,

Daer di tornoy om was genomen,

7235Ende met hare haer susterkijn,

Dat jonger was vele in scijn;

Maer si was so overfier,

Dat si hadde tenen toname hier,

Beide van heren ende van vrouwen:

37240Die joncfrouwe metten clenen mouwen.

Die ridders sijn comen opt velt:

Die tornoy began met gewelt,

Ende min here Meliandelijs

Reet ut om te bejagene prijs.

37245Ende alsene sine vrindinne siet

Sprac si: "Gi vrouwen, nu bespiet.

En es hi niet prijs wel weerd

Ende dat hi vore spere ende sweerd?

Siet ho wel hi hem gelaet:

37250Bi Gode, ic wilde dine haet

Dat hi mesvore." Doe sprac saen

Haer susterkijn: "Joncfrouwe, laet staen

U prisen; hier es sulc bi,

Hijs beter ende scoenre dan hi."

37255Om dit wilsise hebben geslegen,

Maer die vrouwen scotenre jegen,

Dat si hare nine quam an;

Ende die tornoy hi began.

Daer werd menech slach geslegen:

37260Wie dat Meliandelijs quam jegen

Hem was een vallen wel gereet

Eer dat hi heme iet leet.

Hi hadde daer al sulc geval,

Dattie tornoy vor hem boech al.

37265Dies was sine minne so blide,

Dat si noch sprac ten selven tide:

"Gi vrouwen alle, nu besiet.

En es die gene te minnen niet,

Diet ginder soe ridderlijc doet?

37270Hijs rike, scone ende goet,

Nieman can hem geliken iet."

Doe sprac die suster: "Dit nes niet.

Hier es noch vele scoenre bi

Ende beter mede dan hi si."

37275Die outste suster werd erre ter stont

Ende sloech di andere vorden mont

Ende verspracse sere omt gent.

Doe ward echt groet perlement

Om Waleweine, twi hi stille lach

37280Daer hi dus torniren sach?

"Hets een coeman," sprac die ene,

"Ende vard aldus, alsict verneme,

Ende vard oft hi een ridder si

Omden tol tontforne daer bi."

37285Sulke seide: "Het es een wisselare."

Dus maectense haer sceren oppenbare

Met Waleweine. Doe sprac en trouwen

Die joncfrouwe metten clenen mouwen:

"En es wisselare noch coman,

37290Maer hi scient een edel man,

Ende es wel elcs ridders genoet;

Want sine speren sijn so groet."

Doe spraken hare die vrowen an:

"Swiget, het scient menech man

37295Dies meester des hi nine es;

Dits geen ridder, sijt seker des,

Maer hi maect hem ridder daer bi

Dat hi wilt wesen tolvri;

Ende sal des plegen so vele,

37300Datmenne sal hangen bider kele."

Dit seiden si daer soe oppenbaer,

Dat Walewein horde al claer.

Hi scaemde hem des soe sere,

Dat hi ward al uten kere.

37305Hi dochte hem sere van sinen campe;

250 Wordi belet bi enegen rampe,

Dat hi nine quame ten dage,

Hi ware gelachtert ende al sijn mage,

Worde hi gequetst oft gevaen.

37310Hier bi liet hi torniren staen.

Meliandelijs toende sine cracht

Vore die porte optie gracht.

Doe sagen die vrouwen daer ter steden

Enen sciltknecht comen gereden,

37315Die daer om bejach reet.

Die vrowen ripen dien gereet

Ende seiden: "Waerdi goet, bi mire trouwen,

Gi sout u spade laten blouwen

Om een trinsoen oft om .i. testire;

37320Want gi mocht hier winnen scire

Onder dese eyke harnasch ende goet,

Sonder slach ende oec stoet,

Die dese riddere heeft in hoeden.

Hijs van so godertiren moden,

37325Al sloechdine ende namet hem al,

Ic wane hi hem niet weren sal."

Die knape reet te Waleweine ward

Ende seide: "Hoe ligdi dus, musard?

Ic wane gi gelaten sijt ter aderen

37330Dat gi ligt stille, daer gi vergaderen

Saget dus sconen tornoy heden."

Walewein antwerde hem ter steden:

"Maecti henen nu ter stat,

In berechti dit noch dat."

37335Dus voer hi van hem alsoe,

Ende die tornoy sciet daer doe.

Die van buten hadden den prijs;

Maer tgewin in alre wijs

Hadden merre die van binnen.

37340Eer si scieden daden si bekinnen

Datmen sanderdages sal torniren.

Mijn her Walewein , die godertiren,

Es met ter porten in gevaren

Metten ridders die daer waren.

37345Doe quam daer saen in sijn gemoet

Her Garijn, daer die raet an stoet

Altemale vander steden.

Hi heeft Waleweine al daer gebeden,

Dat hi met hem herberge nu.

37350Walewein deet gerne, secgic u;

Ende onderwegen vrachdi Waleweine

Twi hi so stille hilt inden pleine,

Dat hi nine tornierde daer?

Walewein seide tot hem daer naer:

37355"Her werd, ic ben beropen saen

Van enen campe, sonder waen,

Ins conincs hof van Scaveloen,

Dien ic ember daer moet doen;

Ende haddic hier dan getorniert,

37360Ende waric igeren af gefalgiert,

Dat ic niet quame te minen dage,

Soe waric gelachtert ende al min mage."

"Her riddere, gi daet hier an wale."

Dus quamen [si] tot sire zale,

37365Daer die werd wille wesen.

Ende her Walewein was binnen desen

Verraden; want Tybauts dochter saen

Liet den vader van hem verstaen

Dat Walewein en coman si,

37370Ende dat hi alse riddere vard daer bi

Omdat hi wilt tolvri wesen.

Die jonger suster es binnen desen

Dor enen bogart gegaen

Ende dede heren Garine dit verstaen.

37375Her Garijn werd sere onsteken

Ende es te hove werd gestreken

Met sinen sone Herbaude:

Onderwegen ontmoetti Tybaude.

Al was her Garijn erre sere,

37380Nochtan groetti sinen here

Ende vrachden waer hi henen woude.

Tybaut seide dat hi soude

Tsinen huus varen enen coman vaen,

"Daer mi nu es af laten verstaen

37385Dat hi vard alse riddere ter uren

Omdat hi den tol wilt ontfuren."

"Her Tybaut, eer ic u des gehinge

Hier soude eer werden groet gedinge,

Al benic u man ende gi min here;

37390Eric u liet doen dese onnere

In min huus al onverdient

Enegen goeden man, al min vrient,

Soudicker eer om pinen nu."

Tybaut seide doe: "Ic wille met u

37395Varen corten minen tijt."

Aldus werd daer bevelt die strijt.

Dus redense tsire herbergen bede:

Van goder hoede comt goet vrede

Doe min her Walewein vernam

37400Dat Tybaut tsire herbergen quam

Ginc hi jegen hem mettesen

Ende hitene willecome wesen.

Deen nam den anderen metter hant

Ende gingen sitten op ene banc.

37405Alse Tybaut sine stade siet

Vrachdi Waleweine twi hi liet

Dat hi nine tornierde heden?

Walewein seide: "Here, bi waerheden,

Ic ben campvast, secgic u,

37410Jegen den coensten di levet nu

Ins conincs hof van Scaveloen."

Her Tybaut sprac hem ane doen:

"Her riddere, begeerdi enege dinge

Die u gebreken sonderlinge,

37415Dat soudic doen, haddijs noet."

Walewein seits hem danc groet.

Mettien nam Tybaut orlof saen:

Doe sach [hi] waer dat quam gegaen

Sine joncste dochter ende hilt ter stede

37420Waleweine met haren armen bede

Ende seide: "Here ontfermt u dongevoech.

Dat mi min suster om u sloech

Heden dat clagic, here, nu u."

"Soete kint wat besteet nu,"

37425Sprac Walewein, "te berechtene mi

Dat tusscen u ende uwer suster si?"

Die vader scaltse doe om dat

Ende seide: "Loepti dus in die stat

Den ridders clagen u verdriet,

37430Dat u ende uwer suster er gesciet."

Walewein seide doe: "Sonder waen,

Sine heeft hier an niet mesdaen."

Doe sprac hi hare al lachende toe:

"Live kint, wat wildi dat ic doe

37435Te wraken van uwer suster nu?

"Here," seitsi, "Ic bidde hier u

Dat gi dor mi ten tornoie draecht

Margen wapine." "Scone maecht,"

Sprac Walewein, "dat willic anegaen

37440Dor uwen wille, sonder waen."

Si neech toten voeten daer of.

Doe nam Tybaut daer orlof

Ende sette sijn dochter vor hem daer.

Onderwegen vragede hi daer naer

37445Wat si ende haer suster hadden gaens

Daer si ane verdiende slaens?

Si seide den vader dattet ware

Om Meliandelise, dien si so mare

Maecte van groter vromecheide;

37450"Ende om dat ic dat wederseide

Nam si mi biden hare

Ende gaf mi enen slach daer nare.

Ic sach desen riddere doe an,

Ende seide hi ware beter man.

37455Oec woude ic, here, bi mire trouwen,

251 Dat ic Meliandelise mochte scouwen

Margen ter eerden licgen , here,

Ende hi moest costen een deel mire ere."

Tybaut sprac ende loech:

37460"Dochter, gi moet margen vroech

Den riddere een teken geven daer bi

Datmen kinne dat u riddere si."

"Here, daeraf en wetic twint."

Tybaut seide doe: "Live kint,

37465Ic sal u hier af wel betalen."

Mettien quamen si tsire zalen

Daer bi beette ter eerden saen.

Die outste dochter quam gegaen,

Ende alsi harre suster sach daer

37470Versprac sise sere. Doe seide daer naer

Haer vader: "Maer gi, dise sloecht heden,

Moet Godsat hebben nu ter steden."

Des anderdages harde vroe

Riep Tybaut sijn dochterkijn hem toe

37475Ende gaf hem ene mouwe roet,

Ende hiet hare doe ende geboet

Dat si ten riddere weder kere

Ende hi die mouwe dor haer ere

Dragen wille heden den dach.

37480Dat kint liep daerwerd dattet mach,

Ende gaf heren Waleweine die mouwe,

Ende bat hem op gerechte trouwe

Dat hise dragen soude dor hare.

Walewein seide doe oppenbare

37485Dat hise dragen soude, Godweet.

Mettien waren die ridders gereet.

Ende waren ten velde comen.

Die joncfrouwen hebbent oec vernomen

Ende sijn ten tinnen geseten mede.

37490Mettien liet lopen daer ter stede

Meliandelijs op dat velt

Ende dede ropen met gewelt

Oft daer ieman soe coene ware

Een spere te brekene oppenbare?

37495Alsine amie dit gesiet ,

"Gi vrouwen," seit si, "en donct u niet

Die gene der bester een die leeft?

Die den genen gemint heeft

Mach harre minnen blide wesen."

37500Ende rechte doe si sprac van desen

Quam Walewein gereden opt velt,

Dar Meliandelijs reet met gewelt;

Ende alse Walewein dit heeft gesien

Reet hi jegen hem mettien,

37505Ende stakene metten orsse int sant.

Walewein riep enen knape te hant

Ende sende dors in rechten trouwen

Der joncfrouwen metter cleinre mouwen.

Die suster heeft gesien ende seecht

37510Hoe Meliandelijs ter eerden leecht:

"Suster," seit si, "wat segdi nu?

Dits die comen die hier vor u

Meliandelise tumelen dede."

Di suster was drove ende seide ter stede:

37515"Swiget daer af, quade pute.

Bi Gode, haddic u daer ute

Ic soude u geven ene buffe.

"Ja, suster? ende eest dan truffe?

Besiet, gi vrowen, ho hi leecht,

37520Daert min suster af wederseecht,

Die de coeman ave stac.

Ic wane hi heeft groet ongemac:

Hi leget soe lange averrecht."

Die suster heeft hare gerecht

37525Ende wilde harre suster slaen,

Maer die vrowen benament saen.

Mettien quam die knape ende sochte

Die joncfrouwe, dier hi dors brochte,

Ende presenteret daer ter stede

37530Van sijns heren halven mede.

Si was blide ende dancte hem sere.

Die knape reet weder tsinen here,

Die des dages opter heide

Menegen dede rumen sijn gereide.

37535Ic wane noit man ne sach

Meer Waleweine pinen om bejach

Op enen dach; dies wan hi sciere

Rikeliker orsse vire.

Dirste sindi der joncfrouwen

37540Diemen heet metten clenen mouwen:

Dander ter herbergen binnen

Heren Garijns wive, der werdinnen:

Terde sindi harre dochter ter stede:

Dat vierde harre suster mede.

37545Aldus bestaetdi sijn bejach;

Ende doent ginc om den middach

Done wildi nember torniren,

Ende die tornoy began falgiren.

Walewein reet ter herbergen tien tiden:

37550Hi hadde den prijs van beiden siden.

Daer ward stille ende oppenbare

Dicke gevraget wie hi ware,

Maer nieman conde geweten dat.

Doe her Walewein quam in die stat

37555Vant hi tsire herbergen saen

Die joncfrouwe, dine heeft ontfaen

Vrindelike, ende dancte hem sere

Dat hi hare dade die ere

Dat hi dor hare tornierde daer

37560Haer vader quam oec daer naer

Ende dankets hem, ende die werdinne

Ende beide haer dochtere oec met sinne;

Ende her Garijn dancte hem mede

Der eren die hi hen allen dede.

37565Si vrachden om sinen name te hant:

"Walewein," seit hi, "benic genant

Des conincs Arturs suster soene:

Ic bens te lochgene niet gewone."

Doe boden si hem haren dienst sere

37570Walewein dancte der ere

Ende heeft an hen orlof genomen.

Mettien es die joncfrouwe comen

Ende custen daer an sinen voet.

"Wat eest, joncfrouwe, wat gi doet."

37575"Ic cusse uwen voet dor dat gi

Mijns gedinken sult daer bi."

Walewein sprac: "Wel live joncfrouwe,

Ic sal u altoes sijn getrouwe;

Gi hebt mi gedaen sulke ere,

37580In vergeets nembermere."

Dus heeft hi orlof genomen

Niet allene ane hen somen,

Maer an hem allen die daer waren.

Nu latic heren Walewein varen

37585Ende sal u van Acgraveine tellen vort

Ende van Keyen, als gi gehort

Hebt hier vore, die wilden varen

Ten Doloreusen castele twaren.

Daventure seget ons al plein,

37590Dat her Keye ende Acgravein

Ter wegescede daer si scieden,

Alse gi hier vore horet bediden,

Voren dien dach al dorenture

Sonder te vindene aventure

37595Die te vertellen werdech es.

Des ander dages, sijt gewes,

Gemoetten si ene joncfrouwe daer.

Si vraechden doe oppenbaer

Om den wech ten castele ward;

37600Ende si antwerde hen ter vard:

"Wildi derward varen nu,

Ic salre u leiden, secgic u,

Opdat gi dorret volgen mi."

Keye seide: "Joncfrouwe, waer bi

37605En soudewi u niet volgen dorren?

252 Vard vore, waerward gi wilt porren,

Wi selen u volgen nu vor waer."

Si voer vore: si reden naer

Toter nacht toe alsoe.

37610Des nachts lagen si oec doe

In dat wout met een hermite,

Dise wel ontfinc met vlite.

Des ander dages voren si vort.

Doe quamen si ridende in ene port

37615Daer si ontbeten ten selven tiden;

Want si moesten verre riden,

Dat dede hen die joncfrouwe verstaen,

Eer si ter herbergen souden gaen.

Doe si geten hadden daer

37620Reden si henen, wet vorwaer,

Ende quamen omtrent vespertijt gereden

Daer si .ij. ridders gemoetten ter steden,

Wel gewapent ende opgeseten.

Doe sprac die joncfrouwe: "Ic laet u weten,

37625Gi heren, eer gi hier moget liden

Suldi jegen dese .ij. hier moten striden.

Si sijn so overmodech nu,

Gi behoeft wel te wachtene u,

Suldi metten live ontgaen."

37630Doen antwerde min her Keye saen:

"Bi Gode, joncfrouwe, ic segt u hier,

Si mogen wesen alsoe fier,

Ende also spreken hier oec mede,

Si selen bliven hier ter stede

37635Gevaen ofte also gewont,

Sine werden daer af meer gesont."

Ende binnen dat Keye dese worde sprac

Doe joncfrouwe over ene side trac,

Ende deen riddere vanden tween

37640Riep op Keyen al in een

Sevenwarf met groet:

"Geeft u op oft gi sijt doet."

Ende Keye hadde dit onwerd sere,

Ende rechte te hant sinen spere,

37645Ende liet lopen doe sijn ors;

Ende die ander, die niet wors

Gereden was dan Keye daer,

Quam op Keyen, wet vor waer,

Ende stakene met sinen spere soe,

37650Dat brac in seven sticken doe;

Maer Keye en was gequetst niet,

Noch die steke deden geen verdriet;

Ende hi stac den riddere weder

Dat hi viel vanden orsse neder;

37655Maer hine was niet sere gequetst:

Sijn helm die was hem ontletst.

Hi spranc op ende bantene weder.

Dat hi was gesteken neder

Dat dremde hem sere utermaten:

37660Hine wiste hem hoe gelaten.

Hi trac sijn sward ende seide saen:

"Nu moet hier an u leven gaen,

Ic sal u doden ende u part,

Gine beet te voet ter vart

37665Oft laet mi weder min part bescriden;

Ende laet ons dan met swerden striden."

Binnen dat si dus spreken , Godweet,

Soe was die ander riddere gereet

Ende comt daer oec op Keyen gereden.

37670Dit sach Acgravein ter steden,

Ende sloech met sporen der ward,

Ende haeste soe sere sine vart,

Dat hi den riddere heeft onderreden

Eer hi te Keyen quam ter steden,

37675Ende geraectene so over di side,

Dat hine dede tumelen tien tide

Vanden orsse optie eerde.

Ic waent hem .vij. dage deerde,

Want hi viel in sire ongewout