Roman van Moriaen.

Roman van Moriaan.

Geschreven en vertaald door Nico Koomen.

Klik hier voor de index.

284 Ons maect cont die aventure

Van enen riddere nu ter ure,

Die Moriaen was geheten.

42550Som die boeke doen ons weten

Dat hi Perchevals sone was,

Ende som boke secgen oec das,

Dat hi was Acglavaels soene,

Perchevaels broder was die goene,

42555Ende so was hi Perchevaels broder kint;

285 Want men wel ter waerheit vint

Dat Perchevael ende mede Galaet

Beide bleven, dat wel verstaet,

Maget doet biden grale.

42560Om dit secgic van Perchevale,

Dat sijn sone nine mach wesen;

Maer ic hebbe in boken gelesen

Dat Moriaen was sijns broder sone.

Ende an ene morinne was die gone

42565Gewonnen; ende oec ten selven tide

Dat Acglavael sochte wide ende side

Lancelote, die verloren was,

Alsmen hier te voren las.

Ic wane die gene di Lancelote maecte,

42570Dat hem in sijn dichten vaecte,

Dat hi vergat ende achterliet

Van Moriane dat scone bediet.

Mi wondert wies si hen onderwinden

Die dichten wilt ende rimen vinden,

42575Sine volbrachten daer af die tale.

Die coninc Artur sat tenen male

In Bertangen ende hilt hof

Om te merre sinen lof;

Ende daer die hoge liede saten

42580Over die tafle ende aten

Quam een riddere in gereden.

Het was in Arturs tiden seden

Datmen gene porte sloet

Noch weder cleine no groet;

42585Waer so die coninc hilt hof

Wie so wilde ginc in ende of.

Dus quam die riddere in gevaren

Daer die hoge liede waren.

Al woude hi beetten hine mochte,

42590Hi was gewont so onsochte.

Het stont den riddere herde onsiene;

Hi hadde wonden meer dan tiene:

Vander minstere en soude wesen

Te rechte en geen man genesen.

42595Dus quam die riddere beraden

Sine wapine ende sine gewaden,

Ende sijn ors scone ende groet,

Dat was al beverwet roet

Algader met sijns selfs blode.

42600Den riddere was wee te mode,

Ende hi was gewont onsochte;

Nochtan groetti so hi best mochte

Alle die heren vander zalen,

Maer heme gebrac daer der talen:

42605Dat dede hem die sware smerte

Vanden lede van sire herte.

Ende min her Walewein, die dede

Dicke menege hoveschede,

Want hijs al sijn leven plach,

42610Tirst dat hi den ridder sach

Spranc hi op al sonder beide

Ende hivene uten gereide

Ende setten vanden orsse op deerde,

Den riddere dien so vele deerde.

42615Hine mochte sitten no gaen,

Noch op sine vote gestaen.

Doe dedene Walewein dragen,

Daerne die hoge liede sagen,

An dene side vander zale

42620Om te verhorne die tale

Op ene coetse herde sochte.

Doe hi met pinen spreken mochte

Hiet hi datmen hem dade uut

Al dat hi hadde, toter huut,

42625Ende datmenne warme decke

Ende bereide ende berecke,

Ende gave hem soppen in wijn claer.

Her Walewein soude hem daer naer

Begaden alsmen pleget wonden;

42630Men hadde niet te dien stonden

Arsatere vonden alsoe goet,

Alse verre als God de sonne scinen doet:

Van dat hi hem wilde onderwinden

Ende daer hi dlijf an conste vinden,

42635Dat en mochte niet bederven

Noch van genen wonden sterven.

Doe seide di riddere dire lach:

"Wacharme. ende ic en mach

Noch weder eten no drinken:

42640Di herte begint mi ontsinken,

Di ogen beginnen mi vergaen.

Ic vruchte ic sal sterven saen;

Maer haddic gemogen leven,

Ende mi God hadde gegeven

42645Soe dat sijt alle hadden geweten

Die bi mi nu sijn geseten,

Ic hadde gerne mine gedochte

Geseit den coninc, daer icken om sochte

Al ut ende ut, van inde torde,

42650Dat ic nine loge van enen worde

Alsic best conde genomen.

Noetsake dede mi hier comen."

Doe seide Walewein die gode:

"Her riddere, nu sijt al sonder hoede

42655Vander doet op desen tijt:

Ic hope gi hebben selt respijt,

Want ic salu hulpen sciere

Doe trac hi ut sire aluwire

Een cruet, dat was also goed,

42660Dattet stelpte mans bloet

Ende verlichte al ongesonde.

Hi staecs den riddere inden monde

Ende deets hem eten allettelkijn.

Doe verlichte therte sijn

42665Ende begonste drinken ende eten

Ende sijns leets vele vergeten.

Tirst dattie dinst was gedaen

Quam die coninc Artur gegaen

Toten riddere daer hi lach,

42670Ende seide: "God geve u goden dach,

Live her riddere; maect mi cont,

Wie heeft u dus sere gewont?

Ende quaemt bi uwen scouden?

Ende bleeft den riddere onvergouden,

42675Die u dede dit sware verdriet,

Doe hi achters van u sciet?"

Die riddere seide: "Ic maecs u vroet,"

Toten coninc, die vor hem stoet.

"Ic hebt gesekert ende gesworen:

42680Mijn eet en blieft niet verloren:

Ic saelt u secgen over waer.

Dies es leden seven jaer

Dat ic onderginc van gode:

Doe dwanc mi so deermode

42685Dat ic ne wiste wat verteren.

Doe moestic mi met rove generen;

Mine tienden waren vercocht,

Ic hadde min goet al over brocht

Ende min erve ende min leen,

42690Soe dat mi en bleef ne geen

Van al dat mi min vader liet

Doe hi vander werelt sciet.

Mi en was een twint niet bleven:

Ic hads vele dor Gode gegeven,

42695Want ic harde lange stonde

Tornoye ende tafelronde,

Daer ic min goet al verteerde.

Wie soe smijns iet begerde,

Waest dor dere, waest dor Gode,

42700Was hi knape, was hi bode,

Hine keerde niet omberaden,

In stont heme in staden

Die iwent ane mi sochte,

Tes ic min goet over brochte.

42705Doe moestic varen achter lande

286 Ic moets lien, al eest scande,

Wie so quam in min gemoet,

Vordi penninge of ander goet,

Waest pelegrim oft coepman,

42710Ic dede den raet dat ict gewan.

Mi mochte lettel goeds ontgaen:

Ic hebbe menege ondaet gedaen.

Nu es leden die derde dach

Dat ic voer om min bejach:

42715Een riddere quam in min gemoet.

Sijn ors docht mi wesen goet,

Dat ict begeerde vor alle dinc;

Ende daer ic naden breidel vinc,

Ende icken beten hiet op deerde,

42720Was hi gereet met sinen swerde,

Ende gout mi so met enen slage,

Dat ic vergat al mire mage

Ende al dat mi nie toeginc,

Sulc was di slach die ic ontfinc.

42725Wat ic mi keerde ter were

En besloet mi niet ene pere,

Sine slage waren so groet

En wogen seerre dan loet.

Hi dorsloech mi mine wapine,

42730Dats ter meneger stat in scine,

Dor min lijf ende dor min been:

Van mi ne droech hi slach ne geen,

Die hem comen mochte te deren.

Daer moestic hem sekeren ende sweren

42735Ende oec min trouwe geven,

Om te lingene min leven,

Dat ic tot u hier comen soude

Also scire also houde

Alsickere mochte geriden,

42740Ende langer niet ontbiden,

Ende leveren mi u gevaen.

Ende ic hebt also gedaen,

Want ic come u te genaden

Van allen minen mesdaden,

42745Die ic ter werelt nie gewrachte,

Waest in daden, waest in gedochte."

Doe seide die coninc: "Weetti iet

Wie hi was, ende hoe hi hiet,

Die u nu sinde hareward,

42750Ende hoe gedaen was sijn part,

Oft wat tekene hi draget?"

Die riddere seide: "Des gi mi vraget

En canic u niet gemaken vroet;

Maer hets al roet als een bloet,

42755Des ridders ors ende sine wapine;

Ende hi es een Waloes in scine

Bi sire talen ende bi al dien

Dat icker ane conde gesien.

Daer toe es sine macht so groet,

42760Ic waen men nigeren sine genoet

Ne soude vinden in kerstenhede,

Noch so goden riddere mede;

Dat magic arme secgen wel,

Dat mi dongeval gevel,

42765Dat ic quam in sijn gemoet

Dor ander sake dan dor goet."

Doe seide di coninc Artur voren

Dat sijt alle mochten horen,

Dat min her Perchevael ware.

42770Hi nam hem selven biden hare

Ende traect sere van evelen moede,

Ende sprac: "Al benic here van goede,

Ic mach secgen vrindeloes.

Sint ic Perchevallen verloes,

42775Dat magic secgen harde wel,

Ende mi dongeval gevel

Dat hi wille hadde ende gere

Te sokene tgrael ende spere,

Dat hi vinden nine can,

42780Heeft hi mi menegen ondegen man

Te minen hove gesint gevaen

Dor ondaet, dise hadden gedaen,

Ende die hi met sire cracht dwanc;

Nember moesten sijs hebben danc.

42785Nu ne hebbic ridder so gedaen,

Die dor mi nu dar bestaen,

Dat hi mi Perchevale sochte

Ende te minen hove brochte.

Ic benre sere gecrinct of

42790Ende min lant ende min hof,

Dat ic sijns hebbe gedeert

So lange: ic benre bi onteert.

Dies benic oec boven mate

Drove. "Doe sprac die drossate,

42795Her Keye: "Ic salne halen, Godweet,

Wedert Perchevale si lief oft leet,

Ende bringen hier tuwen hove,

Dien gi priest van selken love.

Nu geloves mire tale,

42800Al ware hi gegoten van metale

Ic bringene levende ofte doet.

Biden here die mi geboet.

Her coninc, es dit u nu gnoech?"

Doe stont Artur ende loech,

42805Ende alle die ridders, die horden

Keyen secgen dese worden.

Doe seide die coninc weder:

"Her Keye, legt dese tale neder:

Gi sout u scamen te rechte altoes

42810Daer gi horet nomen den Walois.

Hebdi nu al rene vergeten

Des gi u hier vore had vermeten,

Gelijc dat gi hier nu doet,

Ende gi quaemt in Perchevaels gemoet,

42815Doe gine een stic had gesocht?

Dies waerdi harde ombedocht;

Gi wanettene bringen jegen danc:

Die riddere hine was niet so cranc,

Hine stac u, dat u wel sceen

42820Dat gi braect u canefbeen,

Ende dede u oec met onneren

Beide die vote opwerd keren.

Haddi gewilt, hi had u doet.

Idel beroem es scande groet.

42825Ende hordic u meer gewagen

Dat gi naden riddere jagen

Wout, ic sout u weten ondanc.

Hi acht luttel op u bedwanc:

Daer moet een ander ombe riden,

42830Salic getroest werden ten tiden

Van desen riddere nu ten dage."

Her Walewein sprac: "Het scient ene sage,

Her Keye, dat gi ons gewaget.

Wanner dat een man daget

42835Ende dattene God so lange spart

Dat gaet ten hondert jaren ward,

So werd hi een deel onvroet.

Also donct mi dat gi doet.

Nu geloves mire tale:

42840Quaemdi noch an Perchevale,

Ende leidi hem iet te voren

Anders dan hi wilde horen,

Biden here vanden trone,

Gine dorstet willen om conincs crone,

42845Die hier here es vanden lande,

Hi soude u doen so grote scande.

Ic kinne so wale sine seden,

Dies es lange wile leden:

Wanneer hi es wel gemoet,

42850Ende men belgen nine doet,

Soe es hi sachte als een lam;

Maer alse menne maket gram

Dan es hi tfreesselijcste diet,

Dat God nie gewerden liet:

42855Dus gedaen sijn sine maniren.

287 Hi es hovesch ende godertiren,

Jegen arme ende jegen rike

Ende jegen die werelt gemeinlike,

Alsmenne belgen nine doet;

42860Maer alsmen verwandelt sinen moet

Sone vondemen nigeren sine genoet."

Alt selve seide her Lanceloet;

Ende alle die waren in die zale

Volgeden heren Waleweins tale

42865Ende gaven Perchevale lof.

Daer was menech drove int hof

Omden coninc haren here,

Omdat hi hem mesliet so sere.

Doe seide der aventuren vader:

42870"Bi ons heren macht algader,

Ende bi hem selven namelike,

Die here es in hemelrike,

Nu ne licgic nembermee

Boven enen nacht of twee,

42875In sal riden toten stonden

Dat ic Perchevale hebbe vonden,

Ofte dat ic hore enege niemare

Waer dat hi becomen ware;

Ende ic salne te hove bringen,

42880Welt hijs mi dan gehingen

Ende hire met mi wille comen.

In wille mi vorder niet beromen."

Doe seide Artur: "Godeweet,

Dits mi beide lief ende leet.

42885Gerne soudic Perchevale sien,

Mochte mi tgeluc gescien;

Ende qualike magic uwes ontberen.

Dus hebbic bliscap ende deren;

Maer trouwen, neve, dats mi leet,

42890Soudi breken uwen eet.

Nu gereit u dor u doget,

Ende rijt wech so gi irst moget,

Ende soeket mi Perchivale."

Doe spranc op met deser tale

42895Mijn her Lanceloet van Lac:

Hi quam doe vort ende sprac,

Ende seide hi sout aventuren

Ende nemen dats hem mochte geburen,

Ende Perchevale soeken varen

42900In allen landen harentaren;

"Ende magic gevinden den ridder fier,

Opdat ic mach, ic bringen hier.

Ic sal mi gereiden ende henen riden:

Ic wille langer niet ontbiden;

42905Mi donct ane des conincs tale,

Hine hebbe Perchevale

Hi sal werden uten kere.

Ic sal wech riden dor sine ere."

Doe seide Artur die coninc:

42910"Her Lanceloet, van derre dinc

Soe waent u bat beraden.

Het mochte mi lichte sere scaden

Souden mi mine ridders ontriden,

Ende quamic in orlogen ende in striden,

42915Alsic dicke hebbe gedaen,

Het mochte mi lichte te quade vergaen.

Ic hadde lant ende crone verloren

Over menegen dach te voren,

En hadden mine ridders gewesen:

42920Bi hen benic al genesen."

Doe seide min her Lanceloet:

"Biden here, die mi geboet,

Ende ten joncsten dage sal domen,

Come datter af mach comen,

42925Sint dat Walewein henen rijt,

Ic ben die na hem niet ontbijt;

Ic sal proven omme geval

Ende aventuren al jegen al

Wat dat ic van Gode houde,

42930Want hi sochte mi met gewoude

Doe ic was in hemeliker stede,

Ende brachte mi te hove oec mede.

Om dat benic hen sculdech trowe."

Het weende al, vrowe ende joncfrowe

42935Ende ridderen ende knapen tien tiden,

Om dat Lanceloet wech wilde riden.

Her Walewein die ne vergat niet

Dat hi den gewonden riddere behiet,

Dat hine wel soude genesen;

42940Ende ginc daer hi lach mettesen,

Ende verbant hem al sine wonden,

Ende begadese soe tien stonden,

Dat si genasen eer iet lanc.

Het moeste genesen an sinen danc

42945Daer hi die hant ane dede.

Alle die vanden hove mede

Waren drove om haer vermeten.

Daer was des avons lettel geten

Om die heren, die tien tiden

42950Smargens wilden henen riden.

Nu selewi swigen van deser clagen

Ende van Waleweine vort sagen,

Ende van Lancelote nu ter steden,

Die nu beide en wege reden.

42955Daventure doet ons gewach:

Des margens alst was dach

Voren si wech alle beide

Menege wustine, menege heide

Ende hoge berge ende dale

42960Om te vindene Perchevale;

Maer dats pine jegen spoet:

Sine mochtens niet wesen vroet.

Des hadden si menech swaer verdach.

Ende recht opten negenden dach

42965Quam een ridder jegen hen gereden

Op een ors van sconen leden,

Ende wel gewapent daer toe.

Hi was al sward, ic segt u hoe:

Sijn hoeft, lichame ende hande

42970Was al sward, sonder sine tande;

Ende wapine ende scilt, sekerlijc,

Was al enen moer gelijc,

Ende alse sward alse een raven.

Hi dede sijn ors serre draven

42975Ende lopen sere mettien.

Doen hi die ridders hadde versien,

Tirst dat hise hadde gemoet,

Ende deen den andere gegroet,

Sprac hi te Lancelote saen:

42980"Riddere, nu doet mi verstaen

Van ere dinc, die ic begere,

Oft wacht u jegen min spere;

Ic wille weten die waerhede.

Ic sal u secgen minen sede:

42985Wat riddere daer ic come an,

Al ware hi starker dan vif man,

Ende ict wiste wel te voren,

In liet dor vaer no dor toren,

In soude jegen hem vechten,

42990Ofte hi soude mi berechten.

Bericht mi, ridder, bi uwer trouwen,

Anders maget u wel berouwen,

Die beste waerheit die gi wet,

Dat ic u sal vragen, ende nine let."

42995Doe seide min her Lanceloet:

"Ic ware mi vele liver doet

Dan mi een ridder dwingen soude

Van dies ic doen nine woude.

Die lachter en gesciet mi heden:

43000Oft gi wilt, volget uwer seden,

Ic vechte houder dan ict late

Om te vellen uwe onmate;

Want ic begere niet den vrede.

Ic wille noch heden u onsede

43005Vellen, oftic sterve inden wille."

288 Die swerte hi en hilt niet stille,

Die op Lancelote was erre:

Hi omhaelde sinen loep verre

Ende verrechte sijn spere,

43010Alse die te vechten hevet gere.

Mijn her Walewein hilt besiden

Daer die andere souden striden,

Ende pensde in sinen moet,

Alse die hovesch was ende vroet,

43015Dattet ware dorperhede

Ende geens goeds ridders sede

Datmen enen ridder verlode

Ende meer dan een man bestode,

Hine sage dat an sijn leven ginge:

43020Dan ward tijt dat hijt anevinge

Ende stonde sinen vrient te staden,

Oft hine te sere sage verladen.

Hier bi hilt Walewein al stille

Als een di vechten nine wille

43025Noch breken die gerechte wet;

Nochtan waende Walewein bet

Dat ware die duvel dan een man

Daer si waren comen an,

Maer dat hine horde nomen Gode

43030Men had hem niet mogen ontstriden ode

Hine ware di duvel oft sijn geselle

Ende ware comen uter hellen,

Omdat sijn ors was so groet,

Ende hi was merre dan Lanceloet,

43035Ende daertoe sward, alsict seide.

Dus quamen si te gadere beide,

Die riddere ende her Lanceloet.

Manlijc hadde een spere groet:

Si brakense ontwe alse riet,

43040Maer manlijc en velde anderen niet.

Si bleven op harre orsse beide:

Elc trac tswerd uter sceide,

Ende gingen hen daer onderslaen.

En had God selve niet gedaen,

43045Si waren scire bleven doet,

Haer slage waren soe groet,

Te rechte souts geen man genesen.

Al had middernacht gewesen

Ende alse donker alst noit was,

43050Men mochte blomen ende gras

Hebben bekint vanden lichte:

Die sparken vlogen so bedichte

Uten helmen ende uten swerden,

Ende vilen neder opter eerden.

43055Die smet di hare wapine wrochte,

Ic secge hise nine mescochte,

Hi verdiender meer goets an

Dan Artur nie gewan

Elken man talselker noet.

43060Die riddere ende her Lanceloet

Deen wilde den anderen wiken niet

Toter wilen datse sciet

Her Walewein met sire bede,

Ende hi elken achter trecken dede;

43065Want hem dochte jamber groet,

Soude daer deen ontfaen di doet.

Ende hi saget te voren wel;

Hare slage waren so fel,

Die si slogen met groten nide,

43070Het hadde geduert onlange tide

Sine hadden sulke wonden ontfaen

Dat over den enen hadde gegaen

Ende lichte over hen beiden.

Doense Walewein hadde gesceiden,

43075Diese beide moede gnoech sach,

Hi spac an so hi irsten mach

Toten swerten: "Hets onsede

Dat gi pleget ende doet mede:

Gi sijt hier af nu ontweget;

43080Haddi hoveschelike gevreget

Daer u die sin toe hadde gedragen,

Die riddere hads u gewagen

Ende hads u bericht geerne,

Dat wetic wel, ende niet te seerne.

43085Gi sijt dul ende oec ries,

Ende deen sal bliven int verlies

Van u beiden, gi ofte hi.

Van desen soe ontsie ic mi,

Gine toenter ander redene toe,"

43090Die swarte riddere antwerde: "Hoe

Sprecti dus te mi ward?

Waendi dat ic ben vervard

Te vechtene jegen u beden,

Al hebdi noch gesijn versceden

43095Dor die vrese vander doet?

Al ware die een her Lanceloet

Ende dander Arturs suster sone,

(Dese twe di sijn gewone

Te hebbene prijs ende lof

43100Boven alle die sijn in Arturs hof,

Dies hebbic dicke horen gewach,

Maer ic ben dise noit ne sach),

In vloe hen beiden niet enen voet."

Doe pensde Walewein in sinen moet:

43105"Wi waren dul ende onwijs,

Die ons geeft so groten prijs,

Wine daden onse hoveschede

Al hier jegen hem ter stede."

Maer mijn here her Lanceloet,

43110Hi hadde ember wille groet

Te verwinnen die battaelge

Ofte te speelne ter faelge;

Ende Walewein, diet wel bekint,

Bat Lancelote, oft hine mint

43115Ende den coninc sinen here,

Dat hijt dade dor hare ere,

Ende hilde daer allettel stille

Ende lite hem secgen sinen wille.

"Ende ic maens u bider trouwen,

43120Die gi sijt sculdech mire vrowen,

Die mins oems wijf es."

Her Lanceloet seide: "sijt gewes,

En haddi mi niet dus dire gemaent,

Des sijt seker ende nine waent,

43125Ic soude mi wreken of bliven doet,

Dat mi dese riddere sonder noet

Met eenwige dus bestoet

Ende met slagen overloet;

Maer omdat gi mi so dire besweert

43130Ic ben die hem nine deert

Dor goet datmen mi geven mochte,

En ware oft hi mi irst besochte.

Ende alst u selven donct tijt

Lecgic den eenwijch in respijt.

43135Also mote mi God beraden

Ende bringen ter genaden,

Dat ict nine doe dor bloethede

Maer dore u ende dor u bede,"

Dus warense alle .iij. int plein.

43140Echt spac min her Walewein

Toten swerten: "Gi sijt onvroet

Dat gi sulke sake doet.

Al eest u noch ons vergaen,

Gi moget lichte dat bestaen,

43145Het sal u costen u leven.

Ic sal u goden raet geven:

Secget mi u noetsaken.

Magic, ic sal u vroet maken

Des gi den riddere sout hebben gevraget,

43150Die noit dor man so was versaget

Die hi van sinen orsse vel,"

Die swarte sprac: "Gi segt wel.

Nu manic u bi aldien

Die ridderscaeps nu plien,

43155Ende bi Waleweine oec te voren,

289 Die de beste es utevercoren,

Hi ende mijn her Lanceloet,

Waer soet es, in elke noet,

Diemen in die werelt weet

43160Over lanc ende over breet,

Dies hebbense over al den lof;

In weter anders niet of;

Danics hebbe gehort tale:

Kindi iet her Acglavale,

43165Perchevaels broder des Waloes?

Om hem hebbic gevraget altoes,

Dies es lange wile leden.

Ic hebbe harentare gereden

Binnen desen halven jare,

43170Ende soekene harentare.

Ic hebber om gedoget menge noet:

Ic sal hier bliven ter stede doet,

Oft gi sult mi beide berichten,

In vrinscapen oft in gevechten,

43175Oft gi iet wet van Acglavale.

Nu laet ons corten dese tale;

Het es hedemeer wel tijt,

Oft beginnewi weder den strijt,

Ende siet welc es u genoech."

43180Dit horde Walewein ende loech

Om des swerds ridders seden.

Hi seide, bi sire man waerheden,

"Maect mi vroet wat gi eescht

Acglavale daer gi om vreescht,

43185Ic salre af secgen dat ic weet,"

Die swerte antwerde hem wel gereet:

"Soe willics u berichten algader.

Acglavael dat es min vader;

Hi wan mi an mire moder.

43190Noch salics u maken vroder:

Het geviel hier te voren,

Alse gi nu moget horen,

Dat hi quam in Moriane;

Dor sine utvercorne gedane

43195Vermindene daer ene joncfrowe:

Dat was min moder, bi mier trowe.

Ende so vort lipen die saken

Bi harre beider spraken,

Dat si sinen wille dede

43200Dor sine grote hoveschede,

Ende om dat hi was so scone.

Des viel si in cranken lone

Ende dogeder omme groten rouwe.

Manlijc gaf anderen trouwe

43205Eer si viel in sire genaden:

Dies was si harde omberaden,

Want hi hare ontfor daer naer,

Dies es wel leden .xiiij. jaer.

Ende doe hi daer van hare sciet

43210Droech si mi, ende hine wist niet.

Hi seide hare sine noetsake

Daer hi af was doe tongemake.

Ende wi hi quam oec daer ane

Dat hi van mire moder vor dane,

43215Dat magic u nu tellen hier.

Mijn vader sochte enen ridder fier,

Die te dien tiden verloren was,

Ende Lanceloet hiet, sijt seker das.

Ic saels u noch maken vroder:

43220Hi vertelde doe mire moder

Dat hi ende vele andere gesellen

Hadden gesworen, als wi tellen,

Ende gedaen enen groten eet,

Lancelote te soekene, Godeweet;

43225Ende niet en souden wederkeren

In twe jaren oft in meren,

Oft sine soudene vinden dan

Ofte iewent gevreiscen daer an;

Ende nigerinc oec dagen souden,

43230Noch in geen lant stille houden

Achter enen nacht oft twee.

Dit dede minen vader soe wee,

Dat hi om dese sake, Godweet,

Om te behoudene sinen eet,

43235An mire moder orlof nam.

Maer eert hier toe oec quam

Geloefdi haer te keerne saen,

Alse hi sine queste hadde gedaen;

Maer hine dede niet sijn belof.

43240Ic hebbene gesocht in menech hof.

Al dit dede mi verstaen min vrowe

Mijn moder; ende oec vander trowe

Dies bringic een goet littekijn

Dat hi min vader soude sijn

43245Ende dat hi hare sijn trowe gaf

Doe hi achters sciet daer af,

Ende tharre vromen ende tharen eren

Tote hare weder soude keren.

Ende leeft hi, God geefs hem spoet,

43250Dies biddic Gode dor oetmoet;

Ende eest dat hi doet es bleven,

God moet hem sine sonden vergeven.

Ic ende min moder sijn onteerft,

Om dat wi sijns hebben gedeerft,

43255Van groten gode ende van lene,

Dat hebwi verloren al gemene,

Dat haer verstarf van haren vader;

Het es ons ontwijst algader

Bider wet vanden lande.

43260Daertoe haddic grote scande

Dat ic daer vaderloes hiet,

Ende inne const getonen niet

Noch nieman gemaken te vroder

Wie mi wan an mire moder

43265Om dat min vader dus was gevloen.

Ende sint dedic mi riddere doen,

Ende swoer enen swaren eet,

Brakicne het ware mi leet,

Dat ic nembermer ne quame

43270Daer ic enegen riddere vername,

In soude jegen hem vechten

Oft hi soude mi berechten

Oft hi iet bi eneger liste

Van minen vader te secgen wiste

43275Dies ic ware iet te vroder.

Al gemoettic minen broder

Ic en brake niet minen eet

Noch min gelof, Godeweet;

Ende noch hebbict wel gehouden

43280Ende niet te broken bi minen scouden.

Ende noch biddic hier u beiden,

Oft gi met minnen van mi wilt sceiden,

Dat gire mi af segt dat gi wet

Al ut ende ute bi uwer wet,

43285Ende indet nu hier dese sprake;

Oft laet ons corten dese sake

Also als wi heden begonnen.

En leeft riddere onder der sonnen

Daer ic om brake minen eet,

43290Gevals mi lief ofte leet."

Doen ne waser har negeen

Van dire waren onder hen tween,