Beowulf.
Door Nico
Koomen.
|
[1] GLOSSARY OF PROPER NAMES. lfhere. A kinsman of Wiglaf. schere. Confidential friend of King Hrothgar.
Elder brother of Yrmenlaf. Killed by Grendel. Beanstan.Father of Breca.. Beowulf. Son of Scyld, the founder of the
dynasty of Scyldings. Father of Healfdene, and grandfather of Hrothgar. Beowulf. The hero of the poem. Sprung from the
stock of Geats, son of Ecgtheow. Brought up by his maternal grandfather Hrethel,
and figuring in manhood as a devoted liegeman of his uncle Higelac. A hero
from his youth. Has the strength of thirty men. Engages in a swimming-match
with Breca. Goes to the help of Hrothgar against the monster Grendel.
Vanquishes Grendel and his mother. Afterwards becomes king of the Geats. Late
in life attempts to kill a fire-spewing dragon, and is slain. Is buried with
great honors. His memorial mound. Breca.
opponent in the famous swimming-match. Brondings. A people ruled by Breca. Brosinga mene. A famous collar once owned by the
Brosings. Cain. Progenitor of Grendel and other
monsters. Dghrefn. A warrior of the Hugs, killed by
Beowulf. Danes. Subjects of Scyld and his descendants, and hence
often called Scyldings. Other names for them are Victory-Scyldings,
Honor-Scyldings, Armor-Danes, Bright-Danes, East-Danes, West-Danes,
North-Danes, South-Danes, Ingwins, Hrethmen. Ecglaf. Father of Unferth, who taunts
Beowulf. Ecgtheow. Father of Beowulf, the hero of the
poem. A widely-known Wgmunding warrior. Marries Hrethels daughter. After
slaying Heatholaf, a Wylfing, he flees his country. Ecgwela. A king of the Danes before Scyld. [xiv] Elan. Sister of Hrothgar, and probably wife
of Ongentheow, king of the Swedes. Eagle Cape. A promontory in Geat-land, under
which took place Beowulfs last encounter. Eadgils. Son of Ohthere and brother of
Eanmund. Eanmund. Son of Ohthere and brother of
Eadgils. The reference to these brothers is vague, and variously understood.
Heyne supposes as follows: Raising a revolt against their father, they are
obliged to leave Sweden. They go to the land of the Geats; with what
intention, is not known, but probably to conquer and plunder. The Geatish
king, Heardred, is slain by one of the brothers, probably Eanmund. Eofor. A Geatish hero who slays Ongentheow
in war, and is rewarded by Hygelac with the hand of his only daughter. Eormenric. A Gothic king, from whom Hama took
away the famous Brosinga mene. Eomr. Son of Offa and Thrytho, king and
queen of the Angles. Finn. King of the North-Frisians and the
Jutes. Marries Hildeburg. At his court takes place the horrible slaughter in
which the Danish general, Hnf, fell. Later on, Finn himself is slain by
Danish warriors. Fin-land. country to which Beowulf was driven
by the currents in his swimming-match. Fitela. Son and nephew of King Sigemund,
whose praises are sung in XIV. Folcwalda.
of Finn. Franks. Introduced occasionally in referring
to the death of Higelac. Frisians. A part of them are ruled by Finn.
Some of them were engaged in the struggle in which Higelac was slain. Freaware.
of King Hrothgar. Married to Ingeld, a Heathobard prince. Froda. King of the Heathobards, and father
of Ingeld. Garmund. Father of Offa. Geats,
Geatmen. The race to
which the hero of the poem belongs. Also called Weder-Geats, or Weders,
War-Geats, Sea-Geats. They are ruled by Hrethel, Hthcyn, Higelac, and
Beowulf. Gepids. Named in connection with the Danes
and Swedes.. Grendel.
monster of the race of Cain. Dwells in the fens and moors. Is
furiously envious when he hears sounds of joy in Hrothgars palace. Causes
the king untold agony for years. Is finally conquered by Beowulf, and dies of
his wound. His hand and arm are hung up in Hrothgars hall Heorot. His head
is cut off by Beowulf when he goes down to fight with Grendels mother. Guthlaf. A Dane of Hnfs party. Half-Danes. Branch of the Danes to which Hnf
belonged. [xv]
Halga. Surnamed the Good. Younger brother of
Hrothgar. Hama. Takes the Brosinga mene from
Eormenric. Hreth. Father of Higelacs queen, Hygd. Hthcyn. Son of Hrethel and brother of
Higelac. Kills his brother Herebeald accidentally. Is slain at Ravenswood, fighting
against Ongentheow. Helmings. The race to which Queen Wealhtheow
belonged. Heming. A kinsman of Garmund, perhaps nephew.
Hengest.
Danish leader. Takes command on the fall of Hnf. Herebeald. Eldest son of Hrethel, the Geatish
king, and brother of Higelac. Killed by his younger brother Hthcyn. Heremod. A Danish king of a dynasty before the
Scylding line. Was a source of great sorrow to his people. Hereric. Referred to as uncle of Heardred, but
otherwise unknown. Hetwars. Another name for the Franks. Healfdene.
Grandson of Scyld and father of Hrothgar. Ruled the Danes long and
well. Heardred. Son of Higelac and Hygd, king and
queen of the Geats. Succeeds his father, with Beowulf as regent. Is slain by
the sons of Ohthere. Heathobards. Race of Lombards, of which Froda is
king. After Froda falls in battle with the Danes, Ingeld, his son, marries
Hrothgars daughter, Freaware, in order to heal the feud. Heatholaf. A Wylfing warrior slain by Beowulfs
father. Heathoremes. The people on whose shores Breca is
cast by the waves during his contest with Beowulf. Heorogar. Elder brother of Hrothgar, and
surnamed Weoroda Rswa, Prince of the Troopers. Hereward. Son of the above. Heort, Heorot. The great mead-hall
which King Hrothgar builds. It is invaded by Grendel for twelve years.
Finally cleansed by Beowulf, the Geat. It is called Heort on account of the
hart-antlers which decorate it. Hildeburg. Wife of Finn, daughter of Hoce, and
related to Hnf,—probably his sister. Hnf. Leader of a branch of the Danes
called Half-Danes. Killed in the struggle at Finns castle. Hondscio. One of Beowulfs companions. Killed
by Grendel just before Beowulf grappled with that monster. Hoce. Father of Hildeburg and probably of
Hnf. Hrethel. King of the Geats, father of Higelac,
and grandfather of Beowulf. Hrethla. Once used for Hrethel. Hrethmen.
name for the Danes. Hrethric. Son of Hrothgar. [xvi] Hreosna-beorh. A promontory in Geat-land, near which
Ohtheres sons made plundering raids. Hrothgar. The Danish king who built the hall
Heort, but was long unable to enjoy it on account of Grendels persecutions.
Marries Wealhtheow, a Helming lady. Has two sons and a daughter. Is a typical
Teutonic king, lavish of gifts. A devoted liegelord, as his lamentations over
slain liegemen prove. Also very appreciative of kindness, as is shown by his
loving gratitude to Beowulf. Hrothmund. Son of Hrothgar. Hrothulf.
a son of Halga, younger brother of Hrothgar. Certainly on terms of
close intimacy in Hrothgars palace. Hrunting. Unferths sword, lent to Beowulf. Hugs. A race in alliance with the Franks
and Frisians at the time of Higelacs fall. Hun. A Frisian warrior, probably general
of the Hetwars. Gives Hengest a beautiful sword.. Hunferth. Sometimes used for Unferth. Hygelac, Higelac. King of the Geats,
uncle and liegelord of Beowulf, the hero of the poem.—His second wife
is the lovely Hygd, daughter of Hreth. The son of their union is Heardred.
Is slain in a war with the Hugs, Franks, and Frisians combined. Beowulf is
regent, and afterwards king of the Geats. Hygd. Wife of Higelac, and daughter of
Hreth. There are some indications that she married Beowulf after she became
a widow. Ingeld.—. Son of the Heathobard king,
Froda. Marries Hrothgars daughter, Freaware, in order to reconcile the two
peoples. Ingwins. Another name for the Danes. Jutes. Name sometimes applied to Finns
people. Lafing. Name of a famous sword presented to
Hengest by Hun. Merewing. A Frankish king, probably engaged in
the war in which Higelac was slain. Ngling. Beowulfs sword. Offa. King of the Angles, and son of
Garmund. Marries the terrible Thrytho who is so strongly contrasted with
Hygd. Ohthere. Son of Ongentheow, king of the
Swedes. He is father of Eanmund and Eadgils. Onela. Brother of Ohthere. Ongentheow. King of Sweden, of the Scylfing
dynasty. Married, perhaps, Elan, daughter of Healfdene. Oslaf.
A Dane of Hnfs party. Ravenswood. forest near which Hthcyn was slain. Scefing. Applied to Scyld, and meaning son of
Scef. [xvii]
Scyld. Founder of the dynasty to which
Hrothgar, his father, and grandfather belonged. He dies, and his body is put
on a vessel, and set adrift. He goes from Daneland just as he had come to
it—in a bark. Scyldings. The descendants of Scyld. They are
also called Honor-Scyldings, Victory-Scyldings, War-Scyldings, etc. (See
Danes, above.). Scylfings. A Swedish royal line to which Wiglaf
belonged. Sigemund. Son of Wls, and uncle and father of
Fitela. His struggle with a dragon is related in connection with Beowulfs
deeds of prowess. Swerting. Grandfather of Higelac, and father of
Hrethel. Swedes. People of Sweden, ruled by the
Scylfings. Thrytho. Wife of Offa, king of the Angles.
Known for her fierce and unwomanly disposition. She is introduced as a
contrast to the gentle Hygd, queen of Higelac. Unferth.
of Ecglaf, and seemingly a confidential courtier of Hrothgar. Taunts
Beowulf for having taken part in the swimming-match. Lends Beowulf his sword
when he goes to look for Grendels mother. In the MS. sometimes written Hunferth.
. Wls. Father of Sigemund. Wgmunding. A name occasionally applied to Wiglaf
and Beowulf, and perhaps derived from a common ancestor, Wgmund. Weders. Another name for Geats or Wedergeats.
Wayland.
fabulous smith mentioned in this poem and in other old Teutonic
literature. Wendels. The people of Wulfgar, Hrothgars
messenger and retainer. (Perhaps = Vandals.) Wealhtheow. Wife of Hrothgar. Her queenly
courtesy is well shown in the poem. Weohstan, or Wihstan. A Wgmunding, and
father of Wiglaf. Whales
Ness. A prominent
promontory, on which Beowulfs mound was built. Wiglaf. Son of Wihstan, and related to
Beowulf. He remains faithful to Beowulf in the fatal struggle with the
fire-drake. Would rather die than leave his lord in his dire emergency. Wonred. Father of Wulf and Eofor. Wulf. Son of Wonred. Engaged in the battle between
Higelacs and Ongentheows forces, and had a hand-to-hand fight with
Ongentheow himself. Ongentheow disables him, and is thereupon slain by Eofor.
Wulfgar. Lord of the Wendels, and retainer of
Hrothgar. Wylfings. A people to whom belonged Heatholaf,
who was slain by Ecgtheow. Yrmenlaf. Younger brother of schere, the hero
whose death grieved Hrothgar so deeply. |
VERKLARING VAN DE GOEDE NAMEN. lfhere. Een bloedverwant van Wiglaf. schere. Vertrouwelijke vriend van koning Hrotgar.
Oudere broer van Yrmenlaf. Gedood door Grendel. Beanstan. Vader van of Breca. Beowulf. Zoon van Scyld, de stichter van de
dynastie van Scyldings. Vader van Healfdene en grootvader van Hrothgar. Beowulf. De held van het poem. Ontsprongen
uit de stam van de Geats, zoon van Ecgtheow. Opgevoed door zijn grootvader
van moeders kant, Hrethel, en beraadde zich als een toegewijde leenman van
zijn oom Higelac op de volwassenheid. Een held al vanaf zijn jeugd. Heeft de
kracht van dertig mannen. Neemt deel met een zwemwedstrijd met Breca. Gaat
Hrothgar helpen tegen het monster Grendel. Overwint Grendel en zijn moeder.
Wordt daarna koning van de Geats. Laat in zijn leven probeert hij een
vuurspuwende draak te doden en wordt gedood. Wordt met grote eer begraven.
Zijn gedenk heuvel. Breca. Tegenstander in een beroemde
zwemwedstrijd. Brondings. Een volk geregeerd door Breca. Brosinga
mene. Een
beroemde halsband en ooit
eigendom van Brosings. Kain. Stamvader van Grendel en andere
monsters. Dghrefn. Een krijger van de Hugs, gedood door
Beowulf. Denen. Gedeelte van Scyld en hun nakomelingen en vandaar
worden ze vaak Scyldings genoemd. Andere namen voor hen zijn Victorie
Scyldings, Geerde Scyldings, gewapende Denen, Heldere Denen, Oost Denen,
West-Denen, Noord Denen, Zuid Denen, Ingwins, Hrethmen. Ecglaf. Vader van Unferth die Beowulf bespot. Ecgtheow. Vader van of Beowulf, de held van het
poem. Een zeer bekende Wgmunding strijder. Trouwde met de dochter van
Hrethel. Nadat hij Heatholaf, een Wylfing, gedood heeft vlucht hij naar zijn
land. Ecgwela. Een Deense koning voor Scyld. Elan. Zuster van Hrothgar, en
waarschijnlijk de vrouw van Ongentheow, een Zweedse koning. Eagle Cape. Een voorgebergte in Geat land waar de
laatste ontmoeting met Beowulf plaats vond. Eadgils. Zoon van Ohthere en broer van
Eanmund. Eanmund. Zoon van Ohthere en broer van
Eadgils. De verwijzing naar de broers is vaag en wordt op verschillende
manieren begrepen. Heybe veronderstelt het volgende: Na een opstand tegen hun
vader zijn ze verplicht om Zweden te verlaten. Ze gaan naar het land Geats;
met welk doel is onbekend maar waarschijnlijk om te overwinnen en te
plunderen. De koning van de Geats, Heardred, wordt door een van de broers
gedood, waarschijnlijk Eanmund. Eofor. Een held van de Geats die Ongentheow
doodde in een oorlog en wordt door Hygelac beloond met de hand van zijn
enigste dochter. Eormenric. Een Gotische koning waarvan Hama de
beroemde Brosinga halsband mee nam. Eomr. Zoon van Offa en Thrytho, koning en
koningin van de Angelen. Finn. Koning van Noord Friesland en Juten.
Trouwt met Hildeburg. In zijn hof vindt de vreselijke slachting plaats
waarbij de Deense generaal Hnf viel. Later wordt Finn zelf gedood door
Deense krijgers. Finland. Een land waarnaar Beowulf door de
stromingen werd gedreven in zijn zwemwedstrijd. Fitela. Zoon en neef van koning Sigemund
wiens lof in hoofdstuk 14 bezongen wordt. Folcwalda.
Vader van Finn. Franken. Af en toe gentroduceerd bij de
verwijzing vaar de dood van Higelac. Friezen. Een gedeelte van hen wordt geregeerd
door Finn. Sommige van hen waren in de strijd gewikkeld waarin Higelac werd
gedood. Freaware. Dochter van koning Hrothgar. Trouwde
met Ingeld, een prins van Heathobard. Froda. Koning van de Heathobard en vader van
Ingeld. Garmund. Vader van Offa. Geats,
Geatmen. Het geslacht
waartoe de held van het gedicht behoort. Wordt ook Weder-Geats of Weders,
Oorlog-Geats en Zee-Geats genoemd. Ze worden geregeerd door Hrethel, Hthcyn,
Higelac en Beowulf. Gepids. Genoemd in verband met de Denen en
Zweden. Grendel.
Monster van het volk van Cain. Woont in de vennen en moerassen. Is
woedend en jaloers als hij het geluid van vreugde hoort en in het paleis van
Hrothgar. Veroorzaakt de koning onuitsprekelijke pijnen gedurende jaren.
Wordt uiteindelijk overwonnen door Beowulf en sterft aan zijn wond. Zijn
handen en armen worden opgehangen de hal van Hrothgar Heorot. Zijn hoofd
wordt door Beowulf afgesneden als hij naar beneden gaat om met Grendels
moeder te vechten. Guthlaf. Een Deen van de partij van Hnf. Half-Danes. Tak van de Denen waartoe Hnf
behoort. Halga. Bijgenaamd de goede. Jongere broer
van Hrothgar. Hama. Neemt de Brosinga halsband van
Eormenric. Hreth. Vader van de koningin van Higelac,
Hygd. Hthcyn. Zoon van Hrethel en broer van
Higelac. Doodt zijn broer Herebeald per ongeluk. Wordt gedood in Ravenswood
toen hij vocht tegen Ongentheow. Helmings. Het volk waartoe koningin Wealhtheow
behoort. Heming. Een bloedverwant van Garmund,
misschien een neef. Hengest.
Deense leider. Neemt de leiding over na de val van Hnf. Herebeald. Oudste zoon van Hrethel, de koning
van de Geat en broer van Higelac. Gedood door zijn jongere broer Hthcyn. Heremod. Een Deense koning van een dynastie
voor de Scylding lijn. Was een bron van groot verdriet voor zijn volk. Hereric. Wordt verwezen als een oom van
Heardred, maar verder onbekend. Hetwars. Een andere naam voor de Franken. Healfdene.
Kleinzoon van Scyld en vader van Hrothgar. Heerste lang en goed over
de Denen. Heardred. Zoon van Higelac en Hygd, koning en
koningin van de Geats. Volgde zijn vader op met Beowulf als regent. Is gedood
door de zonen van Ohthere. Heathobards. Volk van Lombaarden waarvan Froda de
koning is. Nadat Froda in de slag met de Denen valt trouwt Ingeld, zijn zoon,
met de dochter van Hrothgars, Freaware, om de vete te verzoenen. Heatholaf. Een Wylfing krijger die gedood wordt
door de vader van Beowulf. Heathoremes. Het volk aan wiens kust Breca door de
golven wordt geworpen tijdens zijn wedstrijd met Beowulf. Heorogar. Oudste broer van Hrothgar met de
bijnaam Weoroda Rswa, prins van de troep. Hereward. Zoon van de boven genoemde. Heort, Heorot. De grote mede hal die
koning Hrothgar bouwt. Twaalf jaar valt Grendel daar binnen. Eindelijk
gereinigd door Beowulf, de Geat. Het wordt Heort genoemd vanwege het
hertengewei dat het versiert. Hildeburg. Vrouw van Finn, dochter van Hoce en
verwant met Hnf, waarschijnlijk zijn zuster. Hnf. Leider van een Deense tak die
Half-Denen genoemd wordt. Gedood in de strijd bij het kasteel van Finn. Hondscio. Een van Beowulfs compagnons. Gedood
door Grendel vlak voordat Beowulf met dat monster worstelde. Hoce. Vader van Hildeburg en waarschijnlijk
van Hnf. Hrethel. Koning van de Geats, vader van
Higelac en grootvader van Beowulf. Hrethla. Eens gebruikt voor Hrethel. Hrethmen.
Een andere naam voor de Denen. Hrethric. Zoon van Hrothgar.
Hreosna-beorh. Een voorgebergte in het land van Geat
waar de zonen van Ohthere plundertochten maakten. Hrothgar. De Deense koning die de hal Heort
bouwde maar er niet lang van kon genieten vanwege de vervolgingen van
Grendel. Trouwde met Wealhtheow, een dame van Helming. Had twee zonen en een
dochter is een typische Germaanse koning, rijk met geschenken. Een toegewijde
leenheer zoals zijn klaagzangen over verslagen leenheren bewijzen. Ook zeer
dankbaar voor vriendelijkheid zoals blijkt uit zijn liefdevolle dankbaarheid
aan Beowulf. Hrothmund. Zoon van Hrothgar. Hrothulf. Waarschijnlijk een zoon van Halga,
jongere broer van Hrothgar. Zeker in termen van intimiteit in het paleis van
Hrothgar. Hrunting. Het zwaard van Unferth, geleend aan
Beowulf. Hugs. Een volk in alliantie met de Franken
en Friezen ten tijde van de val van Higelac. Hun. Een Friese krijger, waarschijnlijk generaal
van de Hetwars. Geeft aan Hengest een prachtig zwaard. Hunferth. Soms gebruikt voor Unferth. Hygelac, Higelac. Koning van de Geats,
oom en leenheer van Beowulf, de held van het poem. Zijn tweede vrouw is de
lieflijke Hygd, dochter van Hreth. De zoon van hun vereniging is Heardred.
Is gedood in een oorlog met een combinatie van Hugs, Franken en Friesen.
Beowulf is regent en daarna koning van de Geats. Hygd. Wijf van Higelac en dochter van
Hreth. Er zijn enkele verwijzingen dat ze met Beowulf trouwde nadat ze
weduwe was geworden. Ingeld. Zoon van
koning Heathobard, Froda.
Trouwde met de dochter van Hrothgar, Freaware, om te twee volken te
verzoenen. Ingwins. Een andere naam voor de Denen. Jutes. Een naam die soms toegepast
wordt op het volk van Finn. Lafing. De naam van en beroemd zwaard
gepresenteerd aan Hengest door Hun. Merewing. Een koning van de Franken,
waarschijnlijk betrokken bij de oorlog waarin Higelac werd gedood. Ngling. Het zwaard van Beowulf. Offa. Koning van de Angelen en de zoon van
Garmund. Trouwde met de verschrikkelijke Thrytho die zo sterk in contrast
staat met Hygd. Ohthere. Zoon van Ongentheow, Zweedse koning.
Hij is de vader van Eanmund en Eadgils. Onela. Broer van Ohthere. Ongentheow. Zweedse koning van de Scylfing
dynastie. Trouwde mogelijk met Elan, dochter van Healfdene. Oslaf.
Een Deen van de partij van Hnf. Ravenswood. Het bos waarnaast Hthcyn gedood
werd. Scefing. Toegepast op Scyld en betekent zoon
van Scef. Scyld. Stichter van de dynastie waartoe
Hrothgar, zijn vader en grootvader, behoorden. Hij stierf en zijn lichaam
werd in schip gezet en op drift gezet. Hij gaat vanuit Denemarken net zoals
hij erin gekomen was, in een boot. Scyldings. De afstammelingen van Scyld. Ze
worden ook Eer-Scyldings, Victorie-Scyldings, Oorlog-Scyldings, etc. genoemd.
(Zie Denen, hierboven). Scylfings. Een Zweedse koninklijke lijn waartoe
Wiglaf behoort. Sigemund. Zoon van Wls en oom en vader van
Fitela. Zijn strijd met een draak is gerelateerd in verband met de daden en
bekwaamheid van Beowulf. Swerting. Grootvader van Higelac en vader van
Hrethel. Swedes. Volk van Zweden, geheerst door de
Scylfings. Thrytho. Wijf van Offa, koning van de Angelen.
Bekend om haar woeste en onvrouwelijke karakter. Ze wordt gentroduceerd als
een contrast met de zachte Hygd, koningin van Higelac. Unferth.
Zoon van Ecglaf en lijkt een vertrouwde hoveling van Hrothgar te zijn.
Beschimpt Beowulf omdat hij deelgenomen had aan de zwemwedstrijd. Leent Beowulf
zijn zward als hij op zoek gaat naar de moeder van Grendel. In de MS. Soms
geschreven als Hunferth. Wls. Vader van Sigemund. Wgmunding. Een naam die soms toegepast werd op
Wiglaf en Beowulf en mogelijk afgeleid was van een gemeenschappelijke voorouder,
Wgmund. Weders. Een andere naam voor de Geats of
Wedergeats. Wayland.
Een fabuleuze smid die in dit poem genoemd wordt en andere Duitse literatuur. Wendels. Het volk van Wulfgar, de boodschapper
en bewaarder van Hrothgar. (Mogelijk de Vandalen.) Wealhtheow. Wijf van Hrothgar. Haar
koninginachtige hoffelijkheid wordt in dit gedicht goed. Weohstan of Wihstan. Een Wgmunding en
vader van Wiglaf. Whales
Ness. Een prominent
voorgebergte waarop de begraafplaats van Beowulf werd gebouwd. Wiglaf. Zoon van Wihstan en verwant met
Beowulf. Hij blijft Beowulf trouw in de fatale strijd met de vuurdraak. Hij
sterft liever dan zijn heer achter te laten in zijn noodtoestand. Wonred. Vader van Wulf en Eofor. Wulf. Zoon van Wonred. Verbonden in de
strijd tussen de krachten van Higelac en Ongentheow en had een hand in
handgevecht met Ongentheow zelf. Ongentheow schakelt hem uit en wordt
vervolgens door Eofor gedood. Wulfgar. Heer van de Wendels en bediende van
Hrothgar. Wylfings. Een volk
waartoe Heatholaf behoort
die gedood wordt door Ecgtheow. Yrmenlaf. Jongere broer van schere, de held
wiens dood door Hrothgar zo zeer betreurd werd. |
|
1. THE
LIFE AND DEATH OF SCYLD. Lo! the Spear-Danes glory through splendid
achievements (1) The folk-kings
former fame we have heard of, How princes displayed then their prowess-in-battle. (2) Oft Scyld the Scefing from scathers in numbers 5 From many a people their mead-benches tore. Since first he found him friendless and wretched, The earl had had terror: comfort he got for it, Waxed neath the welkin, world-honor gained, Till all his neighbors oer sea were compelled to 10 Bow to his bidding and bring him their tribute: (3) An excellent atheling! After was borne him A son and heir, young in his dwelling, Whom God-Father sent to solace the people. He had marked the misery malice had caused them, 15 That reaved of their rulers they wretched had erstwhile Long been afflicted. The Lord, in requital, Wielder of Glory, with world-honor blessed him. Famed was Beowulf, far spread the glory Of Scylds great son in the lands of the Danemen. [2] (4) 20 So the carle that is young, by kindnesses
rendered The friends of his father, with fees in abundance Must be able to earn that when age approacheth Eager companions aid him requitingly, When war assaults him serve him as liegemen: 25 By praise-worthy actions must honor be got Mong all of the races. At the hour that was fated (5) Scyld then
departed to the All-Fathers keeping Warlike to wend him; away then they bare him To the flood of the current, his fond-loving comrades, 30 As himself he had bidden, while the friend of the
Scyldings Word-sway wielded, and the well-lovd land-prince Long did rule them. The ring-stemmd vessel, Bark of the atheling, lay there at anchor, Icy in glimmer and eager for sailing; By his own request, his body is laid on a vessel and
wafted seaward. (6) 35 The belovd leader laid they down there, Giver of rings, on the breast of the vessel, The famed by the mainmast. A many of jewels, Of fretted embossings, from far-lands brought over, Was placed near at hand then; and heard I not ever 40 That a folk ever furnished a float more superbly With weapons of warfare, weeds for the battle, Bills and burnies; on his bosom sparkled Many a jewel that with him must travel On the flush of the flood afar on the current. 45 And favors no fewer they furnished him soothly, Excellent folk-gems, than others had given him Who when first he was born outward did send him Lone on the main, the merest of infants: And a gold-fashioned standard they stretched under heaven [3] 50 High oer his head, let the holm-currents bear him, Seaward consigned him: sad was their spirit, (7) Their mood very mournful. Men are not able Soothly to tell us, they in halls who reside, Heroes under heaven, to what haven he hied. |
HET LEVEN EN DOOD VAN SCYLD. Lo! the Speer-Denen roemen door prachtige prestaties De vroegere roem van de volkskoningen waarvan we hebben
gehoord, Hoe prinsen hun voortreffelijke strijd tentoon stelden. Van Scyld zijn de Scefing beschadigd in aantallen Van veel mensen werden hun mede banken gescheurd. Sinds ze zich eerst zonder vrienden en ellendig vonden, De graaf had verschrikking gehad: troost kreeg hij ervoor, Gegroeid naast de hemel en wereldeer opgedaan, Totdat al zijn buren over zee gedwongen werden te Buigen voor zijn gebod en hem eerbetoon te brengen: Een uitstekende edeling! Nadat hem
geboren was Een zoon en erfgenaam, jong in
zijn woning, Die God de Vader gezonden heeft om
de mensen te troosten Hij had de ellende gezien die de
boosaardigheid hen had veroorzaakt. Dat beroven van hun heersers
hadden ze eerst ellendig Lang geteisterd. De Heer in
vergelding Heerser van Glorie zegende hen met
wereldeer. Beroemd was Beowulf, ver
verspreidde zich de glorie Van de grote zoon van Scyld in het
land van de Denen. Zo de kerel die jong is en met
vriendelijkheid geeft Zijn vaders vriende met
vergoedingen in overvloed Moet dat kunnen verdienen als de
leeftijd nadert De enthousiaste metgezellen dienen
hem voor de beloning, Wanneer de oorlog zich aandient
dienen zij hem als leenmannen: Door loofwaardige acties moet eer
worden verkregen Onder alle geslachten. Op het uur
dat het lot fataal was Vertrok Scyld toen naar de Alle
Vaders bewaarplaats Oorlogsachtig om hem te begeven;
weg droegen ze hem Naar de vloed van de stroom door
zijn liefhebbende kameraden, Zoals hij zelf had bevolen,
terwijl de vriend van de Scyldings Vaarwel zwaaiden en de zeer
geliefde landprins Lang regeerde hij hen. De
ringvormige boot Boot van de edeling lag daar voor
anker, IJzig glimmend en gretig om te
zeilen Op zijn eigen verzoek wordt zijn
lichaam op een schip gelegd en drijft zeewaarts. De geliefde leider legde ze daar
neer, Gever van ringen, op het midden
van het schip, De beroemde hoofdmast. En vele
juwelen. Van gezette relifs afkomstig van
verre landen, Werd toen bij de hand geplaats; en
ik hoorde nooit Dat een volk ooit mooier schip
heeft uitgerust Met oorlogswapens, kruiden voor de
strijd, Zwaarden en schilden; op zijn
boezem schitterde Vele juwelen die met hem moeten
reizen Op het voegen van de vloed in de
verte op de stroom. En met niet minder gunsten
voorzagen ze hem werkelijk Uitstekende volkse edelstenen die
anderen hem hadden gegeven Die toen hij net geboren was hem
naar buiten zond Eenzaam de belangrijkste, de
geringste van de kinderen: En een gouden standaard strekten
ze onder de hemel Hoog over zijn hoofd, laat de
oceaanstromingen hem dragen, Zeewaarts zonden ze hem; droevig
was hun geest. Hun gemoed zeer treurig. Men is
niet in staat Werkelijk om ons te vertellen, zij
die in zalen wonen. Helden onder de hemel, naar welke haven hij zich spoedt. |
(1) Het beroemde geslacht van
Speer-Denen.
(2) Scyld, de machtige koning ter eren van wie ze vaak Scyldings genoemd worden. Hij is de groot- grootvader van Hrothgar en zo aanwezig in het gedicht.
(3) Een zoon hem geboren was die de naam kreeg van Beowulf, een
naam die later zo beroemd werd gemaakt als de held van dit gedicht.
(4) De
ideale Germaanse koning geeft geschenken aan zijn vazallen.
(5) Scyld stierf op het door het lot aangewezen uur.
(6) Hij verliet het
land van de Denen in het midden van een boot.
(7) Niemand weet waarheen de boot drijft.
|
II. SCYLDS
SUCCESSORS, HROTHGARS GREAT MEAD-HALL. (1) In the boroughs then Beowulf, bairn of the Scyldings, Belovd land-prince, for long-lasting season Was famed mid the folk (his father departed, The prince from his dwelling), till afterward sprang 5 Great-minded Healfdene; the Danes in his lifetime He graciously governed, grim-mooded, agd. (2) Four bairns of his body born in succession Woke in the world, war-troopers leader Heorogar, Hrothgar, and Halga the good; 10 Heard I that Elan was Ongentheows consort, (3) The well-beloved bedmate of the War-Scylfing leader. Then glory in battle to Hrothgar was given, Waxing of war-fame, that willingly kinsmen Obeyed his bidding, till the boys grew to manhood, 15 A numerous band. It burned in his spirit To urge his folk to found a great building, A mead-hall grander than men of the era (4) Ever had heard of, and in it to share With young and old all of the blessings 20 The Lord had allowed him, save life and retainers. Then the work I find afar was assigned [4] To many races in middle-earths regions, To adorn the great folk-hall. In due time it happened Early mong men, that twas finished entirely, 25 The greatest of hall-buildings; Heorot he named it (5) Who wide-reaching word-sway wielded mong earlmen. His promise he brake not, rings he lavished, Treasure at banquet. Towered the hall up High and horn-crested, huge between antlers: 30 It battle-waves bided, the blasting fire-demon; Ere long then from hottest hatred must sword-wrath Arise for a womans husband and father. Then the mighty war-spirit dured for a season, (6) Bore it bitterly, he who bided in darkness, 35 That light-hearted laughter loud in the building Greeted him daily; there was dulcet harp-music, Clear song of the singer. He said that was able (6) To tell from of old earthmens beginnings, That Father Almighty earth had created, 40 The winsome wold that the water encircleth, Set exultingly the suns and the moons beams To lavish their lustre on land-folk and races, And earth He embellished in all her regions With limbs and leaves; life He bestowed too 45 On all the kindreds that live under heaven. (8) So blessed with abundance, brimming with joyance, The warriors abided, till a certain one gan to Dog them with deeds of direfullest malice, A foe in the hall-building: this horrible stranger 50 Was Grendel entitled, the march-stepper famous Who dwelt in the moor-fens, the marsh and the fastness; The wan-mooded being abode for a season [5] In the land of the giants, when the Lord and Creator Had banned him and branded. For that bitter murder, 55 The killing of Abel, all-ruling Father The kindred of Cain crushed with His vengeance; In the feud He rejoiced not, but far away drove him From kindred and kind, that crime to atone for, Meter of Justice. Thence ill-favored creatures, 60 Elves and giants, monsters of ocean, Came into being, and the giants that longtime Grappled with God; He gave them requital. |
DE OPVOLGERS VAN SCHYLD, HROTHGART
S GROTE MEDE HAL. In de steden toen Beowulf, kind van
de Scyldings Geliefde landvorst, voor een
langdurige tijd Beroemd was tussen het volk (zijn
vader trok de prins uit zijn woning) tot daarna ontsprong De zeer beminde Healfdene; de Denen
in zijn leven Regeerde hij genadig, grimmig gestemd
bij ouderdom. Vier kinderen kwamen achtereenvolgens
van zijn lichaam Waakten in de wereld als leiders van
oorlogstroepen Heorogar, Hrothgar en Halga de goede; Ik hoorde dat Elan het gezelschap van
Ongentheow was, De geliefde bedgenoot van de leider
van de Oorlog-Scylfing. Toen glorie in de strijd om Hrothgar
werd gegeven. Groeien van oorlogsfaam zodat
gewillige bloedverwanten Gehoorzaam aan zijn bevelen totdat de
jongens uitgroeiden tot mannelijkheid, Met vele banden. Het brandde in zijn
geest Om zijn volk aan te sporen om een
groot gebouw te stichten, Een mede hal grootser dan de mannen
van dat tijdperk Ooit van hadden gehoord en daarin te
delen Met jong en oud al de zegeningen Die de Heer had hem toegestaan om het
leven van de bewakers te redden. Toen het werk dat ik ver weg vond
toegewezen Aan vele geslachten in de regios van
midden aarde, Om de grote volks hal te sieren. Na
verloop van tijd gebeurde het Vroeg onder de mensen dat het
helemaal klaar was De grootste gebouwde hal; Heorot
noemde hij het Dat een verreikend woorden invloed
onder de edelen uitoefende. Zijn belofte verbrak hij niet, zegt
hij rijkelijk, Schat aan banket. Bracht de hal
omhoog Hoog met een gehoornde kuif, enorm
tussen geweien; Het wachtte gevechtsgolven af, de
brandende vuurdemon; Eerlang dan van de heetste haat moet
de toorn van het zwaard Opstaan voor de echtgenoot en de
vader van een vrouw. Toen verduurde de machtige
oorlogsgeest het een tijd, En verdroeg het bitter, hij die in de
duisternis heeft gewacht, Die luchtige lach luid in het gebouw Begroette hem dagelijks; er was rijke
harpmuziek, Heldere zang van de zanger. Hij zei
dat hij in staat was Om te vertellen van het begin van de
mensen van de oude aarde, Dat de Almachtige vader de aarde had
gemaakt, Het mooie woud dat omgeven wordt door
water, Stelt met vreugde de stralen van de
zon en de maan in Om hun glans te verspreiden op
landvolk en geslachten En de aarde verfraaide Hij in al haar
streken Met ledematen en bladeren: het leven
schonk Hij ook Op alle geslachten die onder de hemel
leven. En zo gezegend met overvloed,
bruisend van vreugde, Wachten de krijgers af, tot een zeker
iemand begon tot Hen daden te doen met een
verschrikkelijke kwaadaardigheid, Een vijand in het hal gebouw; deze
vreselijke vreemdeling Werd Grendel genoemd, de beroemde
marsloper Die in de heidevelden, moeras en
vastheid woont; De wanmoedige is de woonplaats voor
een seizoen In het land van de reuzen, toen de
Heer en Schepper Hem had verbannen en gebrandmerkt.
Vanwege die bittere moord, De moord op Abel, al heersende Vader De verwanten van Kain verpletterde
Hij met Zijn wraak; In die vete verheugde Hij zich niet,
maar ver weg dreef Hij hem Van verwanten en kinderen om voor die
misdaad te boeten, Meter van gerechtigheid. Vandaar
misselijke makende creaturen, Elven en reuzen, oceaan monsters, Kwamen er in te zijn; en de reuzen die een
lange tijd Worstelden met God; Hij gaf hen
vergelding. |
(1)
Beowulf volgde zijn vader Scyld op.
(2) De
geboorte van Healfdene.
(3) Hij had drie zonen en een van hen
was Hrothgar en een dochter Elan genoemd. Hrothgar werd een machtige koning.
(4) Hij is gretig om een grote hal bouwen waarin hij zijn bedienden kan plezieren.
(5) De hal is
voltooid en heet Heort of Heorot.
(6) Het monster
Grendel is gek van jaloursheid op de vreugde van de Denen.
(7) [De loop van het
verhaal wordt onderbroken door een korte verwijzing naar een oud verslag van de
schepping.
(8) De vrolijkheid
van de krijgers is bewolkt door een afschuwelijke angst.
(9) Cain wordt een
voorloper van Grendel genoemd en van monsters in het algemeen.
|
III. GRENDEL THE
MURDERER. (1) When the sun was sunken, he set out to visit The lofty hall-building, how the Ring-Danes had used it For beds and benches when the banquet was over. Then he found there reposing many a noble 5 Asleep after supper; sorrow the heroes, Misery knew not. The monster of evil Greedy and cruel tarried but little, (2) Fell and frantic, and forced from their slumbers Thirty of thanemen; thence he departed 10 Leaping and laughing, his lair to return to, With surfeit of slaughter sallying homeward. In the dusk of the dawning, as the day was just breaking, Was Grendels prowess revealed to the warriors: (3) Then, his meal-taking finished, a moan was uplifted, 15 Morning-cry mighty. The man-ruler famous, The long-worthy atheling, sat very woful, Suffered great sorrow, sighed for his liegemen, [6] When they had seen the track of the hateful pursuer, The spirit accursd: too crushing that sorrow, (4) 20 Too loathsome and lasting. Not longer he tarried, But one night after continued his slaughter Shameless and shocking, shrinking but little From malice and murder; they mastered him fully. He was easy to find then who otherwhere looked for 25 A pleasanter place of repose in the lodges, A bed in the bowers. Then was brought to his notice Told him truly by token apparent The hall-thanes hatred: he held himself after Further and faster who the foeman did baffle. 30 So ruled he and strongly strove against justice Lone against all men, till empty uptowered (5) The choicest of houses. Long was the season: Twelve-winters time torture suffered The friend of the Scyldings, every affliction, 35 Endless agony; hence it after became Certainly known to the children of men Sadly in measures, that long against Hrothgar Grendel struggled: his grudges he cherished, Murderous malice, many a winter, 40 Strife unremitting, and peacefully wished he Life-woe to lift from no liegeman at all of The men of the Dane-folk, for money to settle, No counsellor needed count for a moment [7] On handsome amends at the hands of the murderer; (6) 45 The monster of evil fiercely did harass, The ill-planning death-shade, both elder and younger, Trapping and tricking them. He trod every night then The mist-covered moor-fens; men do not know where Witches and wizards wander and ramble. 50 So the foe of mankind many of evils Grievous injuries, often accomplished, Horrible hermit; Heort he frequented, Gem-bedecked palace, when night-shades had fallen (7) (Since God did oppose him, not the throne could he
touch 55 The light-flashing jewel, love of Him knew not). Twas a fearful affliction to the friend of the Scyldings (8) Soul-crushing sorrow. Not seldom in private Sat the king in his council; conference held they What the braves should determine gainst terrors unlooked
for. (9) 60 At the shrines of their idols often they promised Gifts and offerings, earnestly prayed they The devil from hell would help them to lighten Their peoples oppression. Such practice they used then, Hope of the heathen; hell they remembered 65 In innermost spirit, God they knew not, (10) Judge of their actions, All-wielding Ruler, No praise could they give the Guardian of Heaven, The Wielder of Glory. Woe will be his who Through furious hatred his spirit shall drive to 70 The clutch of the fire, no comfort shall look for, Wax no wiser; well for the man who, Living his life-days, his Lord may face And find defence in his Fathers embrace! |
GRENDEL DE MOORDENAAR. Toen de zon onder was vertrok om te
bezoeken Het verheven hal gebouw en hoe de
Ring-Denen het hadden gebruikt. Voor bedden en banken toen het banket
voorbij was. Toen merkte hij dat er veel nobelen
rusten In slaap na het avondeten; de helden
kenden zorgen, En ellende niet. Het monster van het
kwaad Hebzuchtig en wreed bleef maar even, Fel en hectisch en forceerde hun
sluimer Dertig Denen; vandaar vertrok hij Spingend en lachend om naar zijn hol
terug te keren, Oververzadigd van de slachting naar
huis gaat In de schemering bij het aanbreken
toen de dag net aanbrak, Was Grendel s kracht aan de krijgers
geopenbaard; Toen de maaltijd was afgelopen kwam
er een kreun omhoog, Machtige ochtendkreet. De beroemde
mannen heerser De zeer waardevolle edeling zat erg
bezorgd, Leed groot verdriet en zuchtte voor
zijn leenmannen, Toen ze het spoort van de
haatdragende achtervolger hadden gezien, De vervloekte geest; om dat verdriet
te verpletteren, Te walgelijk en te langdurig. Niet
langer vertoefde hij, Maar een nacht erna vervolgde hij
zijn slachting Schaamteloos en schokkend, kromp wat Van boosaardigheid en moord; het
beheerste hem volledig. Het was gemakkelijker die anderen te vinden
waar hij naar zocht Een aangenamere rustplek in de
herbergen, Een bed in de prilen. Toen werd hem
ter kennis gebracht Vertelde hem schijnbaar bij tekens De hal van de gehate Denen; hij hield
zich wat achter Verder en sneller die de vijandelijk
man heeft verbijsterd. Zo regeerde hij en streed sterk tegen
gerechtigheid Alleen tegen alle mannen, tot leeg
was de bovenste toren Het mooiste huis. Lang was de tijd; Twaalf winter tijden duurde de
martelingen De vriend van de Scyldings, elke
kwelling Eindeloze pijn; vandaar dat het later
werd Zeker bekend bij de mensenkinderen Droevig in maatregelen zodat lang
Hrothgar tegen Grendel streed; zijn wrok koesterde
hij, Moordlustige boosaardigheid vele
winters Niet aflatende strijd en vreedzaam
wenste hij Levensmoe om te heffen van helemaal
geen leenman meer De mannen van het Deense volk om voor
geld te settelen, Geen enkele raadsman hoefde even te
tellen Door mooie vergoeding door de handen van de
moordenaar Het monster van het kwaad trof hevig De slecht geplande doodschaduw, beide
oudere en jongere, Ze te vangen en bedriegen. Hij stapte
toen elke nacht De met mist bedekte vennetjes; men
weet niet waar Heksen en tovenaars dwalen en
rondlopen Zo heeft de vijand van de mensheid
veel kwaad Met smartelijke verwondingen vaak
bereikt, Vreselijke heremiet; Heort heeft hij
bezocht In het paleis bedekt met edelstenen;
toen de nachtkleuren waren gevallen. (Omdat God zich tegen hem verzette
kon hij de troon niet aanraken Het licht flitsende juweel, de liefde
van Hem kende hij niet). Het was een angstige droefheid voor
de vriend van de Scyldings Ziel verpletterend verdriet. Niet
zelden priv Zat de koning in zijn raad;
conferentie hielden ze Wat de dapperen zouden moeten doen
tegen onzichtbare verschrikkingen. Bij de heiligdommen van hun idolen beloofden ze vaak Geschenken en offers en baden ze
ernstig De duivel uit de hel zou hen helpen
te verlichten De onderdrukking van het volk. En
dergelijke praktijken gebruikten ze toen, Hoop van de heidenen; ze herinnerden
zich de hel In hun diepste geest; God kenden ze
niet, Rechter van hun acties, de Alles
beheersende Heerser Geen lof kunnen ze de Beschermer van
de Hemel geven De Heerser van Glorie. Pijnlijk zal
zijn woede zijn Door woedende haat zal zijn geest er
naar toe gaan De greep van het vuur, geen troost
zal er naar zoeken Was niet wijzer; goed voor de man
die, Zijn levensdagen leeft en zijn Heer
kan aanschouwen En verdediging vindt in de omhelzing
van zijn Vader! |
(1) Grendel valt de slapende helden aan.
(2) Hij sleept er
dertig mee en verslindt ze.
(3) Een kreet van
ondraaglijke pijn gaat omhoog wanneer de vreselijke daad van Grindel volledig
wordt gerealiseerd.
(4) Het monster keert
de volgende nacht terug.
(5) De ellende en spanning
van koning Hrothgar duurt twaalf jaar.
(6) Grendel is niet aflatend van zijn vervolgingen.
(7) God is tegen het monster.
(8) De koning en zijn raad beraadslagen tevergeefs.
(9) Ze roepen de hulp van de goden in.
(10) De echte God kennen ze niet.
|
IV. BEOWULF GOES TO
HROTHGARS ASSISTANCE. (1) So Healfdenes kinsman constantly mused on His long-lasting sorrow; the battle-thane clever Was not anywise able evils to scape from: Too crushing the sorrow that came to the people, 5 Loathsome and lasting the life-grinding torture, (2) Greatest of night-woes. So Higelacs liegeman, Good amid Geatmen, of Grendels achievements Heard in his home: of heroes then living He was stoutest and strongest, sturdy and noble. 10 He bade them prepare him a bark that was trusty; He said he the war-king would seek oer the ocean, The folk-leader noble, since he needed retainers. For the perilous project prudent companions Chided him little, though loving him dearly; 15 They egged the brave atheling, augured him glory (3) The excellent knight from the folk of the Geatmen Had liegemen selected, likest to prove them Trustworthy warriors; with fourteen companions The vessel he looked for; a liegeman then showed them, 20 A sea-crafty man, the bounds of the country. Fast the days fleeted; the float was a-water, The craft by the cliff. Clomb to the prow then Well-equipped warriors: the wave-currents twisted The sea on the sand; soldiers then carried 25 On the breast of the vessel bright-shining jewels, Handsome war-armor; heroes outshoved then, Warmen the wood-ship, on its wished-for adventure. [9] (4) The foamy-necked floater fanned by the breeze, Likest a bird, glided the waters, In twenty four hours they reach the shores of Hrothgars
dominions 30 Till twety and four hours thereafter The twist-stemmed vessel had traveled such distance That the sailing-men saw the sloping embankments, The sea cliffs gleaming, precipitous mountains, Nesses enormous: they were nearing the limits 35 At the end of the ocean. Up thence quickly The men of the Weders clomb to the mainland, Fastened their vessel (battle weeds rattled, War burnies clattered), the Wielder they thanked That the ways oer the waters had waxen so gentle. (5) 40 Then well from the cliff edge the guard of the
Scyldings Who the sea-cliffs should see to, saw oer the gangway Brave ones bearing beauteous targets, Armor all ready, anxiously thought he, Musing and wondering what men were approaching. 45 High on his horse then Hrothgars retainer Turned him to coastward, mightily brandished His lance in his hands, questioned with boldness. (6) Who are ye men here, mail-covered warriors Clad in your corslets, come thus a-driving 50 A high riding ship oer the shoals of the waters, And hither neath helmets have hied oer the ocean? [10] I have been strand-guard, standing as warden, Lest enemies ever anywise ravage Danish dominions with army of war-ships. 55 More boldly never have warriors ventured Hither to come; of kinsmens approval, Word-leave of warriors, I ween that ye surely (7) Nothing have known. Never a greater one Of earls oer the earth have I had a sight of 60 Than is one of your number, a hero in armor; No low-ranking fellow adorned with his weapons, But launching them little, unless looks are deceiving, And striking appearance. Ere ye pass on your journey As treacherous spies to the land of the Scyldings 65 And farther fare, I fully must know now What race ye belong to. Ye far-away dwellers, Sea-faring sailors, my simple opinion Hear ye and hearken: haste is most fitting Plainly to tell me what place ye are come from. |
BEOWULF GAAT NAAR HROTHGAR OM TE
AISSISTEREN. Dus peinsde de bloedverwant van
Healfdene voortdurend op Zijn langdurig verdriet; de slimme
oorlog Deen Was het niet anders om te ontsnappen
van het kwaad; Om het verdriet dat bij de mensen
kwam te breken, Walgelijke en blijvende levenslange
martelingen, De grootste nachtmerrie. Dus de
leenman van Higelac Goed tussen de mensen van Geats, van
Grendels successen Hoorde in zijn huis, van helden die
nu leven Hij was de dapperste en sterk, stoer
en edel. Hij beval hen een boot te bereiden
die betrouwbaar was; Hij zei dat hij de oorlog koning
zoeken zou over de oceaan. De nobele volksleider, want hij had
bedienden nodig. Voor het gevaarlijke project
verstandige metgezellen. Berispte hen weinig, hoewel hij veel
van hen hield; Ze hitsten de dappere edeling op en
voorspelden zijn glorie. De uitstekende ridder van het volk van
Geats Had bedienden gekozen en wilden het
hem bewijzen Betrouwbare krijgers; met veertien
metgezellen Het schip waarnaar hij zocht; een
leenman toonde het hem, Een listige zeeman, de grenzen van
het land. Snel vlogen de dagen, het schip was
te water Het vaartuig langs de kliffen.
Klommen naar de boeg Goed uitgeruste krijgers; de
golfstromen draaien De zee op het zand; toen droegen de
soldaten Op de boeg van het schip helder
glanzende juwelen Mooie oorlogsharnassen; de helden
schoven toen uit Oorlogslieden het houten schip, op
zijn gewenste avontuur De schuimende hals dreef die door de
wind draaide Als een vogel gleed het over de
wateren, Met vier en twintig uur bereikten ze
de oever van Hrothgar s gebieden Tot twaalf en vier uur daarna De gedraaide boot had zo n afstand
afgelegd Zodat de zeelui de glooiende wal
zagen, De zeeklippen glinsterden, steile
bergen. Enorme landtongen; ze naderen de
grenzen Aan het einde van de oceaan. Vandaar
snel Klimmen de mannen van Geat naar het
vaste land, Maakten het schip vast (strijdmalin ratelden Oorlogsschilden kletterden), ze
dankten de Heerser Dat de waterwegen zo zachtaardig
waren geworden. Toen zagen vanaf de rand van de klif
de bewaker van de Scyldings Die de zeekliffen zouden moeten zien
zag over de loopplank Dapperen die mooie schilden droegen, Wapens alle gereed, angstig dacht
hij, Mijmerend en zich afvragend welke
mannen er naderden Hoog op zijn paard de bediende van
Hrothgar Draaide zich machtig zwaaiend naar de kust Zijn lans in zijn hand en vroeg zich
af met stoutmoedigheid. Wie zijn die mensen hier, met malin
bedekte krijgers Gekleed in hun borstharnas naar ons
toekomen 50 Een hoog gaand schip over de
ondiepten van de wateren En hier beneden geen helmen gehuurd
over de oceaan? Ik ben strandwachter geweest en stond
als bewaker Laatste vijanden ooit deden ravage Deense rijken met een leger van
oorlogsschepen. Sterker nog, nooit hebben strijders
zich gewaagd Hierheen te komen; met goedkeuring
van bloedverwanten Met woorden van verlof, ik weet dat zeker, Niets bekend is. Nooit een grotere Van graven van de aarde heb ik gezien Dan is een van uw aantallen, een held
in harnas; Geen laag geplaatste kerel versierd
met zijn wapens Maar begint wat, tenzij uiterlijk
bedriegt, Een opvallende verschijning. Eer ze
gaan op hun reis Als verraderlijke spionnen naar het
land van de Scyldings En verder gaan, ik moet het nu
volledig weten Van welk geslacht ze zijn. Gij verre
reizigers, Zee varende zeelieden. Mijn
eenvoudige mening Hoor en luister; haast is het meest
passend Vertel me duidelijk van welke plaats
je komt. |
(1) Hrothgar ziet geen enkele
manier om aan de vervolgingen van Grendel te ontkomen.
(2) Beowulf, de Geat, de held van het gedicht, hoort Hrothgars verdriet en besluit om hem te helpen.
(3) Met veertien
zorgvuldig uitgekozen metgezellen vertrekt hij naar Denen land.
(4) Het schip vaart
als een vogel.
(5) Ze worden begroet
door de Deense kustwacht.
(6) Zijn uitdaging.
(7) Hij wordt getroffen door het uiterlijk van Beowulf.
|
V. THE GEATS REACH
HEOROT. (1) The chief of the strangers rendered him answer, War-troopers leader, and word-treasure opened: (2) We are sprung from the lineage of the people of
Geatland, And Higelacs hearth-friends. To heroes unnumbered (3) 5 My father was known, a noble head-warrior Ecgtheow titled; many a winter He lived with the people, ere he passed on his journey, Old from his dwelling; each of the counsellors Widely mid world-folk well remembers him. (4) 10 We, kindly of spirit, the lord of thy people, The son of King Healfdene, have come here to visit, [11] Folk-troops defender: be free in thy counsels! To the noble one bear we a weighty commission, The helm of the Danemen; we shall hide, I ween, (5) 15 Naught of our message. Thou knowst if it happen, As we soothly heard say, that some savage despoiler, Some hidden pursuer, on nights that are murky By deeds very direful mid the Danemen exhibits Hatred unheard of, horrid destruction 20 And the falling of dead. From feelings least selfish (6) I am able to render counsel to Hrothgar, How he, wise and worthy, may worst the destroyer, If the anguish of sorrow should ever be lessened, Comfort come to him, and care-waves grow cooler, 25 Or ever hereafter he agony suffer And troublous distress, while towereth upward The handsomest of houses high on the summit. (7) Bestriding his stallion, the strand-watchman answered, The doughty retainer: The difference surely 30 Twixt words and works, the warlike shield-bearer Who judgeth wisely well shall determine. This band, I hear, beareth no malice (8) To the prince of the Scyldings. Pass ye then onward With weapons and armor. I shall lead you in person; 35 To my war-trusty vassals command I shall issue To keep from all injury your excellent vessel, (9) Your fresh-tarred craft, gainst every opposer Close by the sea-shore, till the curved-neckd bark shall Waft back again the well-beloved hero 40 Oer the way of the water to Weder dominions. (10) To warrior so great twill be granted sure In the storm of strife to stand secure. Onward they fared then (the vessel lay quiet, The broad-bosomed bark was bound by its cable, [12] 45 Firmly at anchor); the boar-signs glistened Bright on the visors vivid with gilding, Blaze-hardened, brilliant; the boar acted warden. The heroes hastened, hurried the liegemen, (11) Descended together, till they saw the great palace, 50 The well-fashioned wassail-hall wondrous and gleaming: Heorot flashes on their view. Mid world-folk and kindreds that was widest reputed Of halls under heaven which the hero abode in; Its lustre enlightened lands without number. Then the battle-brave hero showed them the glittering 55 Court of the bold ones, that they easily thither Might fare on their journey; the aforementioned warrior Turning his courser, quoth as he left them: (12) Tis
time I were faring; Father Almighty Grant you His grace, and give you to journey 60 Safe on your mission! To the sea I will get me Gainst hostile warriors as warden to stand. |
DE GEATS BEREIKEN HEOROT. De hoofdman van de vreemdelingen
geeft hem antwoord, Oorlogstroep leider en opent een
woordschat: Wij zijn voortgekomen uit het
geslacht van de mensen van het land van Geat, En hartsvrienden van Higelac. Aan
ontelbare helden Was mijn vader bekend, een nobele
hoofd krijger En Ecghtheow genoemd; vele winters Woonde hij bij mensen voordat hij op
zijn reis ging, Oud van zijn woning, elk van de
raadgevers Heel het midden volk herinnert hem
zich goed. En wij vriendelijk van geest, de heer
van uw volk De zoon van koning Healfdene, zijn
gekomen te bezoeken De verdediger van volk troepen; wees
vrij in uw raadsbesluiten! Tot de nobele dragen we een zware
opdracht, Het roer van de Denen; we zullen
verbergen, ik veronderstel Niets van onze boodschap. Je weet het
als het gebeurt, Zoals we werkelijk horen zeggen dat
een of andere wilde gewelddadige plunderaar, Een verborgen achtervolger in
duistere nachten Door erg afschuwelijke daden tussen
de Denen verschijnt Ongehoorde haat, afgrijselijke
vernietiging En het vallen van de dood. Van
gevoelens die het minst egostisch zijn In ben in staat om Hrothgar raad
geven, Hoe hij, wijs en waardig, de
vernietiger kan verslaan, Als de smart van het verdriet ooit
verminderd zal worden, Komt comfort naar hem toe en de
zorggolven worden koeler, Of ooit hierna zal hij weer
doodsangst lijden En onrustige nood, terwijl hij omhoog
gaat De mooiste huizen hoog op de top. Hij besteeg zijn hengst en de
strandwacht antwoordde, De dappere bediende: Het verschilt
zeker Tussen woorden en daden, de
oorlogszuchtige schilddrager Wie wijs oordeelt die zal het
bepalen. Deze band, hoor ik, draagt geen
boosaardigheid. Tot de prins van de Scyldings. Ga dan
verder Met wapens en uitrusting. Ik zal je
persoonlijk leiden: Naar mijn oorlog vertrouwde vazallen
zal ik uitgeven Om alle beschadigingen van uw
uitstekende schip te voorkomen, Uw vers geteerde vaartuig tegen elke
tegenstander Dichtbij de kust totdat de nek
gebogen boot zal Terug drijven de zeer geliefde held Over de waterweg naar de Geat
domeinen. Aan zo n grote krijger zal het zeker
worden toegestaan In de storm van de strijd om veilig
te blijven. Daarna gingen ze verder (het schip
lag stil, Met boot met zijn brede boezem was
gebonden aan zijn kabel, Stevig aan zijn anker); De zwijnen
tekens glinsterden Helder op de vizieren levendig met
verguldsel De vlam verhardde, briljant; de zwijn
betekent bewaking De helden haastten zich, haastten
zich naar de leenman, Daalden samen af tot ze het grote
paleis zagen, De goed gevormde drankzaal was
wonderbaarlijk en glinsterde; Heorot lichtte op bij hun komst. Midden wereldvolk en meest bekende
verwanten Van hallen onder de hemel waarin de
held woont; Zijn glans verlicht landen zonder aantal. Toen de strijdlustige held het
glinsteren zag Hof van de stoutmoedige, dat ze
gemakkelijk daarheen Mogen gaan op hun reis; de voor
genoemde krijger Draaide zijn renpaard om terwijl hij
hen verliet; Het is tijd dat ik ga; Almachtige
Vader Staat je zijn genade toe en geeft je
op deze reis Veiligheid voor je missie! Naar de
zee wil ik gaan Tegen vijandige strijders als bewaker
te staan. |
(1)
Beowulf antwoordt hoffelijk.
(2) We zijn Geats.
(3) Mijn vader Ecgtheow was goed bekend
in zijn dagen.
(4) Onze bedoelingen richting koning Hrothgar zijn van de vriendelijkste.
(5) Is het waar dat
een monster de Deense helden doodt?
(6) Ik kan je koning
helpem om hem te bevrijden van dit vreselijke wezen.
(7) De kustwacht
herinnert Beowulf eraan dat het makkelijker te zeggen dan te doen is.
(8) Ik ben tevreden
met je goede bedoelingen en zal je naar het paleis brengen.
(9) Uw boot zal goed
verzorgd wroden tijdens uw verblijf hier.
(10) Hij geeft nogmaals Bewulf
complimenten.
(11) Het land is mogelijk golvend.
(12) De kustwacht die zijn plicht heeft vervuld bidt hen Gods snelheid.
|
VI. BEOWULF
INTRODUCES HIMSELF AT THE PALACE. The highway glistened with many-hued pebble, A by-path led the liegemen together. Firm and hand-locked the war-burnie glistened, The ring-sword radiant rang mid the armor 5 As the party was approaching the palace together (1) In warlike equipments. Gainst the wall of the
building Their wide-fashioned war-shields they weary did set then, [13] Battle-shields sturdy; benchward they turned then; Their battle-sarks rattled, the gear of the heroes; 10 The lances stood up then, all in a cluster, The arms of the seamen, ashen-shafts mounted With edges of iron: the armor-clad troopers (2) Were decked with weapons. Then a proud-mooded hero Asked of the champions questions of lineage: 15 From what borders bear ye your battle-shields plated, Gilded and gleaming, your gray-colored burnies, Helmets with visors and heap of war-lances? To Hrothgar the king I am servant and liegeman. Mong folk from far-lands found I have never (3) 20 Men so many of mien more courageous. I ween that from valor, nowise as outlaws, But from greatness of soul ye sought for King Hrothgar. (4) Then the strength-famous earlman answer rendered, The proud-mooded Wederchief replied to his question, (5) 25 Hardy neath helmet: Higelacs mates are we; Beowulf hight I. To the bairn of Healfdene, The famous folk-leader, I freely will tell To thy prince my commission, if pleasantly hearing Hell grant we may greet him so gracious to all men. 30 Wulfgar replied then (he was prince of the Wendels, His boldness of spirit was known unto many, His prowess and prudence): The prince of the Scyldings, (6) The friend-lord of Danemen, I will ask of thy journey, The giver of rings, as thou urgest me do it, 35 The folk-chief famous, and inform thee early What answer the good one mindeth to render me. He turned then hurriedly where Hrothgar was sitting, Old and hoary, his earlmen attending him; The strength-famous went till he stood at the shoulder 40 Of the lord of the Danemen, of courteous thanemen The custom he minded. Wulfgar addressed then His friendly liegelord: Folk of the Geatmen [14] (7) Oer the way of the waters are wafted hither, Faring from far-lands: the foremost in rank 45 The battle-champions Beowulf title. They make this petition: with thee, O my chieftain, To be granted a conference; O gracious King Hrothgar, Friendly answer refuse not to give them! (8) In war-trappings weeded worthy they seem 50 Of earls to be honored; sure the atheling is doughty Who headed the heroes hitherward coming. |
BEWOWULF INTRODUCEERT ZICH IN HET
PALEIS. De snelweg glinsterde met
veelkleurige kiezels, Een bijpad leidde de leenmannen
tezamen. Stevig en goed gesloten glinsterde
het oorlogsharnas Het ringzwaard straalde midden in het
harnas Toen de partij samen het paleis
naderde |